Gramatika parandalon gënjeshtrat!

Çdo gjuhë ka karakteristika të veçanta. Disa kanë veçori që janë të njëjta në të gjithë botën. Midis këtyre gjuhëve është trio. Trio është gjuhë amtare në Amerikën e Jugut. Ajo flitet nga rreth 2000 njerëz në Brazil dhe Surinami. Veçantia e trios është gramatika. Ajo i detyron folësit të thonë gjithmonë të vërtetën. Përgjegjëse për këtë janë mbaresat të ashtuquajtura frustrative. Në gjuhën trio këto mbaresa i shtohen foljeve. Ato tregojnë sa e vërtetë është një fjali. Një shembull i thjeshtë shpjegon se si funksionon saktësisht. Le të marrim fjalinë Fëmija shkoi në shkollë. Në trio, folësi duhet t'i shtojë një mbaresë të caktuar foljes. Nëpërmjet kësaj mbarese ai mund të tregojë nëse e ka parë vetë fëmijën. Por, ai gjithashtu mund të shprehë që këtë e di vetëm nga të tjerët. Ose, thotë përmes mbaresës se e di që është gënjeshtër. Folësi duhet të angazhohet kur flet. Kjo do të thotë se ai duhet t'u tregojë të tjerëve se sa e vërtetë është deklarata e tij. Ai nuk mund të fshehë ose zbukurojë diçka. Nëse një folës trio i shmang mbaresat, ai konsiderohet gënjeshtar. Gjuha zyrtare në Surinami është holandisht. Përkthimet nga holandishtja në trio shpesh janë problematike. Sepse shumica e gjuhëve janë shumë më pak precize. Ato i lejojnë folësve të jenë të paqartë. Prandaj, interpretuesit jo gjithmonë angazhohen për ato që thonë. Kështu që komunikimi me folësit Trio është i vështirë. Mbase përdorimi i formës frustrative do ishte i dobishëm edhe në gjuhë të tjera!? Jo vetëm në gjuhën e politikës…