Dy gjuhë = dy qendra gjuhësore!

Truri ynë nuk është i njëjtë kur mësojmë një gjuhë. Ai ka memorie të ndryshme për ruajtjen e gjuhëve. Jo të gjitha gjuhët që ne mësojmë ruhen së bashku. Gjuhët, të cilat i mësojmë si të rritur kanë memorien e tyre. Kjo do të thotë se truri përpunon rregullat e reja në zona të tjera. Ato nuk ruhen së bashku me gjuhën amtare. Nga ana tjetër, personat që rriten bilingualë përdorin vetëm një zonë. Në këtë konkluzion kanë arritur disa studime. Neurologët kanë studiuar individë të ndryshëm. Personat në fjalë flisnin dy gjuhë rrjedhshëm. Një pjesë e tyre ishin rritur si bilingualë. Pjesa tjetër e kishin mësuar më vonë gjuhën e dytë. Gjatë testeve gjuhësore studiuesit matën aktivitetin e trurit. Kështu që ata panë se cilat zona të trurit ishin aktive gjatë testit. U vërtetua se personat, që e kishin mësuar gjuhën më vonë, kishin dy qendra gjuhësore! Studiuesit e kishin parashikuar këtë rezultat kohë më parë. Njerëzit me dëmtime të trurit shfaqin simptoma të ndryshme. Kështu, dëmtimi i trurit mund të çojë në probleme me gjuhën. Personat e dëmtuar kanë vështirësi në të folur ose në të kuptuarit e fjalëve. Personat e dëmtuar bilingualë shfaqin ndonjëherë simptoma të veçanta. Problemet e tyre gjuhësore nuk prekin gjithmonë të dy gjuhët. Nëse është dëmtuar vetëm një zonë e trurit, tjetra funksionon ende. Atëherë pacientët flasin njërën gjuhë më mirë se tjetrën. Gjithashtu, të dyja gjuhë ri-mësohen me shpejtësi të ndryshme. Kjo vërteton se gjuhët nuk janë ruajtur në të njëjtën zonë. Për shkak se nuk janë mësuan në të njëjtën kohë, ato formojnë dy qendra. Sesi truri ynë administron saktësisht gjuhë të shumta ende nuk dihet. Zbulimet e reja mund të na çojnë në strategji të reja të të mësuarit.