esperanto » estona | 30 [tridek] | En la restoracio 2

30 [kolmkümmend] Restoranis 2

Unu pomsukon, mi petas.	Üks õunamahl, palun.
Unu limonadon, mi petas.	Üks limonaad, palun.
Unu tomatsukon, mi petas.	Üks tomatimahl, palun.
Mi ŝatus unu glason da ruĝa vino.	Ma võtaks meeleldi klaasi punast veini.
Mi ŝatus unu glason da blanka vino.	Ma võtaks meeleldi klaasi valget veini.
Mi ŝatus unu botelon da ĉampano.	Ma võtaks meeleldi klaasi šampust.
Ĉu vi ŝatas fiŝon?	Meeldib sulle kala?
Ĉu vi ŝatas bovaĵon?	Meeldib sulle loomaliha?
Ĉu vi ŝatas porkaĵon?	Meeldib sulle sealiha?
Mi ŝatus ion senviandan.	Ma sooviksin midagi ilma lihata.
Mi ŝatus legompladon.	Ma sooviksin köögiviljavalikut.
Mi ŝatus ion nelongedaŭrantan.	Ma sooviksin midagi, millega ei lähe kaua aega.
Ĉu vi ŝatus tion kun rizo?	Soovite te seda riisiga?
Ĉu vi ŝatus tion kun nudeloj?	Soovite te seda nuudlitega?
Ĉu vi ŝatus tion kun terpomoj?	Soovite te seda kartulitega?
Tio ne bongustas por mi.	See ei maitse mulle.
La manĝo estas malvarma.	Toit on külm.
Tion mi ne mendis.	Ma ei tellinud seda.

La tonaj lingvoj

La plej multaj lingvoj parolataj en la mondo estas tonaj lingvoj. En la tonaj lingvoj la tonalto estas decida. Ĝi difinas la signifon de la vortoj aŭ silaboj. La tono do estas esenca parto de la vorto. La plej multaj lingvoj parolataj en Azio estas tonaj lingvoj. Ekzemple la ĉina, la taja kaj la vjetnama apartenas al ili. Ankaŭ en Afriko ekzistas diversaj tonaj lingvoj. Multaj indiĝenaj lingvoj de Ameriko ankaŭ estas tonaj lingvoj. La hindeŭropaj lingvoj enhavas ĝenerale nur tonajn erojn. Tio koncernas la svedan aŭ la serban ekzemple. La nombro de tonaltoj variiĝas laŭ la lingvoj. En la ĉina distingiĝas kvar malsamaj tonoj. La silabo ma do povas havi kvar signifojn. Tiuj estas patrino , kanabo , ĉevalo kaj skoldi . Interese estas ke la tonaj lingvoj ankaŭ efikas al nia aŭdkapablo. Tion montris esploroj pri la absoluta aŭdkapablo. La absoluta aŭdkapablo estas la kapablo ekzakte identigi la aŭditajn tonojn. En Eŭropo kaj Nordameriko tre maloftas la absoluta aŭdkapablo. Malpli ol 1 el 10 000 personoj havas ĝin. Malsamas ĉe la denaskaj ĉinparolantoj. Tie havas naŭoble pli da homoj tiun apartan kapablon. Ni ĉiuj havis la absolutan aŭdkapablon kiam ni estis etinfanoj. Ni ja bezonas ĝin por lerni ĝuste paroli. Sed ĝin bedaŭrinde poste perdas la plej multaj homoj. Kompreneble la tonaltoj ankaŭ gravas en la muziko. Tio aparte validas por la kulturoj parolantaj tonan lingvon. La melodion ili devas tre precize respekti. Se ne, bela amkanto iĝas sensenca kantaĵo!