esperanto » turka | 1 [unu] | Personoj

1 [bir] Kişiler

mi	ben
mi kaj vi	ben ve sen
ambaŭ ni	biz ikimiz
li	o, kendisi (erkek)
li kaj ŝi	o (erkek) ve o (kadın)
ambaŭ ili	onlar ikisi
la viro	erkek, adam
la virino	kadın
la infano	çocuk
familio	bir aile
mia familio	benim ailem
Mia familio estas ĉi-tie.	(Benim) ailem burada.
Mi estas ĉi-tie.	Ben buradayım.
Vi estas ĉi-tie.	Sen buradasın.
Li estas ĉi-tie kaj ŝi estas ĉi-tie.	O (erkek için) burada ve o (kadın için) burada.
Ni estas ĉi-tie.	Biz buradayız.
Vi estas ĉi-tie.	Sizler buradasınız.
Ili ĉiuj estas ĉi-tie.	Onlar hepsi buradalar.

Alfabetoj

Per lingvoj ni povas interkompreniĝi. Ni diras al aliaj tion, kion ni pensas aŭ sentas. Tiun funkcion plenumas ankaŭ la skriboj. La plej multaj lingvoj havas skribon. La skriboj konsistas el signoj. Tiuj signoj povas diverse aspekti. Multaj skriboj konsistas el literoj. Tiujn skribojn oni nomas alfabetoj. Alfabeto estas ordigita kvanto de grafikaj signoj. Tiuj signoj estas ligitaj al vortoj laŭ difinitaj reguloj. Al ĉiu signo korespondas fiksita prononco. La termino alfabeto venas el la greka. La unuaj du literoj de ĝia alfabeto nomiĝas Alfa kaj Beta. En la historio estis multaj malsamaj alfabetoj. Jam antaŭ pli ol 3000 jaroj la homoj uzis skribajn signojn. La skribaj signoj antaŭe estis magiaj simboloj. Nur malmultaj homoj sciis ilian signifon. Pli malfrue la signoj perdis sian simbolan econ. La literoj hodiaŭ ne plu havas signifon. Nur per kombino kun aliaj literoj ili estigas sencon. La skriboj kiaj ekzemple la ĉina malsame funkcias. Ili similas al bildoj kaj ofte montras tion, kion ili signifas. Kiam ni skribas, ni kodas niajn pensojn. Ni uzas signojn por fiksi nian scion. Nia cerbo lernis malĉifri la alfabeton. Signoj iĝas vortoj, kaj vortoj ideoj. Tiele, teksto povas jarmilojn postvivi. Kaj ankoraŭ kompreniĝi...