esperanto » dana | 1 [unu] | Personoj

1 [et] Personer

mi	jeg
mi kaj vi	jeg og du
ambaŭ ni	vi to
li	han
li kaj ŝi	han og hun
ambaŭ ili	de to
la viro	manden
la virino	kvinden
la infano	barnet
familio	en familie
mia familio	min familie
Mia familio estas ĉi-tie.	Min familie er her.
Mi estas ĉi-tie.	Jeg er her.
Vi estas ĉi-tie.	Du er her.
Li estas ĉi-tie kaj ŝi estas ĉi-tie.	Han er her og hun er her.
Ni estas ĉi-tie.	Vi er her.
Vi estas ĉi-tie.	I er her.
Ili ĉiuj estas ĉi-tie.	De er her allesammen.

Alfabetoj

Per lingvoj ni povas interkompreniĝi. Ni diras al aliaj tion, kion ni pensas aŭ sentas. Tiun funkcion plenumas ankaŭ la skriboj. La plej multaj lingvoj havas skribon. La skriboj konsistas el signoj. Tiuj signoj povas diverse aspekti. Multaj skriboj konsistas el literoj. Tiujn skribojn oni nomas alfabetoj. Alfabeto estas ordigita kvanto de grafikaj signoj. Tiuj signoj estas ligitaj al vortoj laŭ difinitaj reguloj. Al ĉiu signo korespondas fiksita prononco. La termino alfabeto venas el la greka. La unuaj du literoj de ĝia alfabeto nomiĝas Alfa kaj Beta. En la historio estis multaj malsamaj alfabetoj. Jam antaŭ pli ol 3000 jaroj la homoj uzis skribajn signojn. La skribaj signoj antaŭe estis magiaj simboloj. Nur malmultaj homoj sciis ilian signifon. Pli malfrue la signoj perdis sian simbolan econ. La literoj hodiaŭ ne plu havas signifon. Nur per kombino kun aliaj literoj ili estigas sencon. La skriboj kiaj ekzemple la ĉina malsame funkcias. Ili similas al bildoj kaj ofte montras tion, kion ili signifas. Kiam ni skribas, ni kodas niajn pensojn. Ni uzas signojn por fiksi nian scion. Nia cerbo lernis malĉifri la alfabeton. Signoj iĝas vortoj, kaj vortoj ideoj. Tiele, teksto povas jarmilojn postvivi. Kaj ankoraŭ kompreniĝi...