La planlingvo Esperanto

La angla estas la nuntempa plej grava monda lingvo. Per ĝi ĉiuj homoj estas supozataj interkompreniĝi. Sed aliaj lingvoj ankaŭ volas atingi tiun celon. Ekzemple la planlingvoj. La planliingvojn oni intence evoluigas kaj ellaboras. Estas do plano, laŭ kiu oni konstruas ilin. En la planlingvoj miskiĝas eroj el malsamaj lingvoj. Tio lernebligu ilin de kiel eble plej multaj homoj. La celo de ĉiu planlingvo do estas la internacia komunikado. La plej konata planlingvo estas Esperanto. Ĝi estis unuafoje en 1887 en Varsovio prezentita. Ĝia fondinto estis la kuracisto Ludoviko L. Zamenhof. La komunikproblemojn li konsideris la ĉefa kialo de la malpaco. Tial li volis krei popolligan lingvon. Per ĝi la homoj devis egalrajte interparoli. La kaŝnomo de la kuracisto estis Doktoro Esperanto, la esperanto. Tio montras kiom li kredis je sia revo. Sed la ideo de universala interkompreniĝo multe pli malnovas. Ĝis hodiaŭ multaj malsamaj planlingvoj estis evoluigitaj. Kun ili ligiĝas ankaŭ celoj kiaj toleremo kaj homaj rajtoj. Esperanton hodiaŭ regas parolantoj en pli ol 120 landoj. Sed Esperanton trafas ankaŭ kritiko. 70% el la vortprovizo havas ekzemple latinidan devenon. Kaj cetere Esperanto ankaŭ havas klaran hindeŭropecon. La parolantoj interŝanĝas ideojn dum kongresoj kaj en asocioj. Kunvenojn kaj prelegojn oni regule organizas. Nu, ĉu ankaŭ vin kaptis la deziro eklerni Esperanton? Ĉu vi parolas Esperanton? – Jes, mi parolas Esperanton tre bone!