esperanto » latva | 53 [kvindek tri] | Vendejoj

53 [piecdesmit trīs] Veikali

Ni serĉas sportvendejon.	Mēs meklējam sporta preču veikalu.
Ni serĉas viandovendejon.	Mēs meklējam gaļas veikalu.
Ni serĉas apotekon.	Mēs meklējam aptieku.
Ni ja volas aĉeti futbalan pilkon.	Mēs vēlamies nopirkt futbolbumbu.
Ni ja volas aĉeti salamon.	Mēs vēlamies nopirkt salami.
Ni ja volas aĉeti medikamentojn.	Mēs vēlamies nopirkt medikamentus.
Ni serĉas sportvendejon por aĉeti futbalan pilkon.	Mēs meklējam sporta preču veikalu, lai nopirktu futbolbumbu.
Ni serĉas viandovendejon por aĉeti salamon.	Mēs meklējam gaļas veikalu, lai nopirktu salami.
Ni serĉas apotekon por aĉeti medikamentojn.	Mēs meklējam aptieku, lai nopirktu medikamentus.
Mi serĉas juveliston.	Es meklēju juvelieri.
Mi serĉas fotovendejon.	Es meklēju fotopreču veikalu.
Mi serĉas dolĉaĵvendejon.	Es meklēju konditoreju.
Mi ja intencas aĉeti ringon.	Man ir padomā nopirkt gredzenu.
Mi ja intencas aĉeti filmon.	Man ir padomā nopirkt filmiņu.
Mi ja intencas aĉeti torton.	Man ir padomā nopirkt torti.
Mi serĉas juveliston por aĉeti ringon.	Es meklēju juvelierizstrādājumu veikalu, lai nopirktu gredzenu.
Mi serĉas fotovendejon por aĉeti filmon.	Es meklēju fotopreču veikalu, lai nopirktu filmiņu.
Mi serĉas dolĉaĵvendejon por aĉeti torton.	Es meklēju konditoreju, lai nopirktu torti.

La memoro bezonas la parolon

La plej multaj homoj memoras sian unuan lernejan tagon. Ili tamen ne plu scias tion, kio antaŭe okazis. Ni havas preskaŭ neniun memoron pri niaj unuaj vivjaroj. Sed kial estas tiel? Kial ni ne memoras tion, kion ni travivis estante beboj? La kialo troviĝas en nia disvolviĝo. La parolkapablo kaj la memorkapablo disvolviĝas preskaŭ samtempe. Kaj por povi ion memori, la homo bezonas la parolkapablon. Tio signifas ke li jam devas havi vortojn por tio, kion li travivas. Sciencistoj efektivigis diversajn testojn kun infanoj. Ili tiuokaze faris interesan malkovron. Ekde kiam la infanoj lernas paroli, ili forgesas ĉion antaŭe okazintan. La eko de la parolo do estas ankaŭ la eko de la memoro. La infanoj multe lernas en la unuaj tri jaroj de sia vivo. Ili ĉiutage travivas novajn aferojn. Ili tiuaĝe ankaŭ faras tre gravas spertojn. Ĉio ĉi malgraŭe perdiĝas. La psiĥologoj nomas tiun fenomenon infana amnezio. Restas nur la aferoj, kiujn la infanoj povas nomi. La personajn spertojn konservas la membiografia memorkapablo. Ĝi funkcias kiel taglibro. En ĝi konserviĝas ĉio, kio gravas por nia vivo. La membiografia memorkapablo do ankaŭ formas nian identecon. Sed ĝia disvolviĝo dependas de la lernado de la gepatra lingvo. Kaj nian memorkapablon ni povas aktivigi nur per nia parolkapablo. Kompreneble ne vere forestas la aferoj, kiujn ni travivis estante beboj. Ili estas konservitaj ie en nia cerbo. Sed ni ne plu povas aliri ilin… vere bedaŭrindas, ĉu ne?