esperanto » indonezia | 57 [kvindek sep] | Ĉe la kuracisto

57 [lima puluh tujuh] Di dokter

Mi havas rendevuon ĉe la kuracisto.	Saya mempunyai janji bertemu dokter.
Mi havas rendevuon je la deka horo.	Saya mempunyai janji jam sepuluh.
Kiel vi nomiĝas?	Siapa nama Anda?
Bonvolu sidiĝi en la atendejo.	Silakan duduk di ruang tunggu.
La kuracisto tuj venos.	Dokternya datang sebentar lagi.
Kie vi estas asekurata?	Apa nama asuransi kesehatan Anda?
Kion mi faru por vi?	Apa yang dapat saya lakukan untuk Anda?
Ĉu vi havas dolorojn?	Apakah Anda merasa sakit?
Kie doloras al vi?	Di mana yang sakit?
Mi ĉiam havas dorsdolorojn.	Saya selalu mempunyai sakit punggung.
Mi ofte havas kapdolorojn.	Saya sering sakit kepala.
Mi foje havas ventrodolorojn.	Kadang-kadang saya sakit perut.
Bonvolu senvestigi vian supron!	Silakan buka baju bagian atas!
Bonvolu kuŝiĝi sur la tablon.	Silakan berbaring!
Via sangopremo estas normala.	Tekanan darahnya normal.
Mi injekcias vin.	Saya beri Anda suntikan.
Mi preskribas al vi pilolojn.	Saya beri Anda tablet.
Mi donas al vi preskribon por la apoteko.	Saya beri Anda resep untuk apotik.

Ankaŭ la emocioj parolas malsamajn lingvojn!

En la mondo parolatas multaj malsamaj lingvoj. Ne ekzistas universala homa lingvo. Sed kio pri nia mimiko? Ĉu universalas la lingvo de la emocioj? Ne, ankaŭ tie estas diferencoj! Oni longe kredis ke ĉiuj homoj same esprimas siajn emociojn. La mimikan lingvon oni konsideris universale komprenebla. Charles Darwin kredis ke la emocioj estas vivgravaj por la homoj. Sekve, ili same kompreniĝu en ĉiuj kulturoj. Sed novaj esploroj kondukas al aliaj rezultoj. Ili montras ke estas diferencoj ankaŭ en la lingvo de la emocioj. Tio signifas ke nian mimikon influas nia kulturo. Tial la homoj en la mondo montras kaj interpretas emociojn malsame. La sciencistoj distingas ses primarajn emociojn. Tiuj estas la ĝojo, la malĝojo, la kolero, la naŭzo, la timo kaj la surprizo. Sed la eŭropanoj havas alian mimikon ol la azianoj. Kaj ili legas aliajn aferojn sur la samaj vizaĝoj. Tion konfirmis diversaj eksperimentoj. Oni tiuokaze montris al subjektoj vizaĝojn sur komputila ekrano. La subjektoj devis priskribi tion, kion ili legas sur la vizaĝoj. La diferenco en la rezultoj havas plurajn kialojn. En iuj kulturoj oni montras emociojn pli forte ol en aliaj. La intensecon de la mimiko oni tial ne same komprenas ĉie. Kaj la homoj el malsamaj kulturoj atentas aliajn aferojn. Vizaĝlegante la azianoj koncentriĝas je la okuloj. La eŭropanoj kaj la amerikanoj aliflanke ankaŭ rigardas la buŝon. Sed unu vizaĝesprimon oni ĝuste komprenas en ĉiuj kulturoj… Temas pri afabla rideto!