esperanto » finna | 44 [kvardek kvar] | Vespere eliri

44 [neljäkymmentäneljä] Mennä ulos illlalla

Ĉu estas diskoteko ĉi-tie?	Onko täällä diskoa?
Ĉu estas noktoklubo ĉi-tie?	Onko täällä yökerhoa?
Ĉu estas drinkejo ĉi-tie?	Onko täällä kapakkaa?
Kio estas ĉi-vespere en la teatrejo?	Mitä esitetään tänä iltana teatterissa?
Kio estas ĉi-vespere en la kinejo?	Mitä pyörii tänä iltana elokuvateatterissa?
Kio estas ĉi-vespere en la televido?	Mitä tulee tänään illalla televisiosta?
Ĉu ankoraŭ estas biletoj por la teatrejo?	Onko vielä lippuja teatteriin?
Ĉu ankoraŭ estas biletoj por la kinejo?	Onko vielä lippuja elokuviin?
Ĉu ankoraŭ estas biletoj por la futbala ludo?	Onko vielä lippuja jalkapallo-otteluun?
Mi ŝatus sidi tute malantaŭe.	Haluan istua ihan takana.
Mi ŝatus sidi ie ajn en la mezo.	Haluan istua jossain keskellä.
Mi ŝatus sidi tute antaŭe.	Haluan istua ihan edessä.
Ĉu vi povas ion rekomendi al mi?	Voitteko suositella minulle jotakin?
Kiam la prezentado komenciĝos?	Milloin näytös alkaa?
Ĉu vi povas havigi al mi bileton?	Voitteko ostaa minulle lipun?
Ĉu estas golfejo proksime?	Onko täällä lähellä golfkenttää?
Ĉu estas tenisejo proksime?	Onko täällä lähellä tenniskenttää?
Ĉu estas enhala naĝejo proksime?	Onko täällä lähellä uimahallia?

La genoj influas la lingvon

La lingvo kiun ni parolas dependas de nia deveno. Sed ankaŭ niaj genoj respondecas pri nia lingvo. Tiun rezulton atingis skotaj esploristoj. Ili esploris kial la angla kaj la ĉina diferencas. Ili tiuokaze malkovris ke ankaŭ la genoj ludas rolon. Ĉar la genoj influas la disvolviĝon de nia cerbo. Tio signifas ke ili markas niajn cerbajn strukturojn. Tiel determiniĝas ankaŭ nia kapablo lerni lingvojn. Decidaj por tio estas la variaĵoj de du genoj. Kiam maloftas difinita variaĵo disvolviĝas tonaj lingvoj. La tonajn lingvojn do parolas la popoloj sen tiu gena variaĵo. En la tonaj lingvoj la signifon de la vortoj difinas la alto de la tonoj. Al la tonaj lingvoj apartenas ekzemple la ĉina. Sed se la gena variaĵo dominas, aliaj lingvoj disvolviĝas. La angla ne estas tona lingvo. La variaĵoj de tiuj genoj ne estas egalece disdividitaj. Tio signifas ke ilia ofteco malsamas en la mondo. Sed la lingvoj postvivas nur kiam oni transdonas ilin. Tiucele, la infanoj devas povi imiti la lingvon de siaj gepatroj. Ili do devas povi bone lerni la lingvon. Nur tiam ĝi transdoniĝas de generacio al generacio. La pli malnova gena variaĵo estas tiu favoranta la tonajn lingvojn. Antaŭe ekzistis do verŝajne pli da tonaj lingvoj ol hodiaŭ. Sed oni ne supervalorigu la genetikan komponanton. Ĝi povas nur kontribui al la klarigo de la disvolviĝo de la lingvoj. Sed ne estas geno por la angla nek geno por la ĉina. Ĉiu povas lerni ĉiun lingvon. Por tio oni ne bezonas genojn sed scivolemon kaj disciplinon!