esperanto » turka | 77 [sepdek sep] | pravigi ion 3

77 [yetmiş yedi] bir şeyler sebep göstermek 3

Kial vi ne manĝas la torton?	Turtayı niçin yemiyorsunuz?
Mi devas maldikiĝi.	Kilo vermem lazım.
Mi ne manĝas ĝin ĉar mi devas maldikiĝi.	Kilo vermek zorunda olduğum için onu yemiyorum.
Kial vi ne trinkas la bieron?	Neden birayı içmiyorsunuz?
Mi devas ankoraŭ stiri.	Daha araba kullanmam lazım.
Mi ne trinkas ĝin ĉar mi devas ankoraŭ stiri.	Daha araba kullanmak zorunda olduğum için içmiyorum.
Kial vi ne trinkas la kafon?	Neden kahveyi içmiyorsun?
Ĝi malvarmas.	Soğumuş.
Mi ne trinkas ĝin ĉar ĝi malvarmas.	Onu içmiyorum, çünkü soğumuş.
Kial vi ne trinkas la teon?	Neden çayı içmiyorsun?
Mi ne havas sukeron.	Şekerim yok.
Mi ne trinkas ĝin ĉar mi ne havas sukeron.	Onu içmiyorum çünkü şekerim yok.
Kial vi ne manĝas la supon?	Neden çorbayı içmiyorsunuz?
Mi ne mendis ĝin.	Onu ısmarlamadım.
Mi ne manĝas ĝin ĉar mi ne mendis ĝin.	Içmiyorum çünkü onu ısmarlamadım.
Kial vi ne manĝas la viandon?	Eti niçin yemiyorsunuz?
Mi estas vegetarano.	Ben vejeteryanım.
Mi ne manĝas ĝin ĉar mi estas vegetarano.	Onu yemiyorum, çünkü ben vejeteryanım.

Unu lingvo, multaj variaĵoj

Eĉ kiam ni parolas nur unu lingvon, ni parolas multajn lingvojn. Ĉar neniu lingvo estas memfermiĝinta sistemo. En ĉiu lingvo montriĝas multaj malsamaj dimensioj. Lingvo estas vivanta konstruo. La parolantoj ĉiam adaptiĝas al siaj alparolatoj. La homoj tial variigas la lingvon kiun ili parolas. Tiuj variaĵoj aperas diversforme. Ĉiu lingvo ekzemple havas historion. Ĝi modifiĝis kaj ankaŭ plu modifiĝos. Tion evidentigas la fakto ke la maljunuloj kaj la junuloj malsame parolas. Ekzistas ankaŭ malsamaj dialektoj en la plej multaj lingvoj. Sed multaj dialektparolantoj kapablas adaptiĝi al sia ĉirkaŭaĵo. En difinitaj situacioj ili parolas la norman lingvon. Malsamaj sociaj grupoj havas malsamajn lingvojn. Ekzemploj de tio estas la junulara lingvo aŭ la ĉasistara lingvo. La plej multaj homoj parolas laboreje alie ol hejme. Multaj ankaŭ uzas fakan lingvon laboreje. Diferencoj ankaŭ aperas en la parola kaj skriba lingvoj. La parola lingvo ĝenerale multe pli simplas ol la skriba. Tiu diferenco povas esti tre granda. Tio estas la kazo kiam la skribaj lingvoj longe ne modifiĝas. La parolantoj tiam devas unue lerni skribe uzi la lingvon. Ofte diferenciĝas ankaŭ la lingvo de virinoj kaj viroj. Tiu diferenco ne tre grandas en la okcidentaj socioj. Sed estas landoj en kiuj la virinoj kaj la viroj tute malsame parolas. En iuj kulturoj ankaŭ la ĝentileco havas siajn proprajn lingvajn formojn. Do tute ne tiel facilas paroli! Ni devas tiucele atenti multajn malsamajn aferojn samtempe...