esperanto » turka | 60 [sesdek] | En la banko

60 [altmış] Bankada

Mi ŝatus malfermi konton.	Bir hesap açtırmak istiyorum.
Jen mia pasporto.	İşte pasaportum.
Kaj jen mia adreso.	Ve işte adresim.
Mi ŝatus deponi monon sur mian konton.	Hesabıma para yatırmak istiyorum.
Mi ŝatus maldeponi monon el mia konto.	Hesabımdan para çekmek istiyorum.
Mi ŝatus ricevi mian konteltiron.	Hesap ekstrelerini almak istiyorum.
Mi ŝatus enkasigi vojaĝistan ĉekon.	Seyahat çeki bozdurmak istiyorum.
Kiom altas la makleraĵo?	Masrafları ne kadar?
Kie mi subskribu?	Nereyi imzalamam gerekiyor?
Mi atendas ĝiron el Germanujo.	Almanya’dan bir havale bekliyorum.
Jen mia kontonumero.	Hesap numaram burada.
Ĉu la mono alvenis?	Para geldi mi?
Mi ŝatus ŝanĝi tiun sumon.	Bu parayı bozdurmak istiyorum.
Mi bezonas usonajn dolarojn.	Amerikan dolarına ihtiyacım var.
Bonvolu doni al mi etvalorajn biletojn.	Lütfen bana küçük banknotlar veriniz.
Ĉu estas bankaŭtomato ĉi-tie?	Burada bir para makinesi var mı?
Kiom da mono eblas eltiri?	Ne kadar para çekilebilir?
Kiuj kreditkartoj uzeblas?	Hangi kredi kartları kullanılabilir?

Kiu volas paroli, tiu devas skribi!

Ne ĉiam facilas lerni fremdajn lingvojn. Por la lingvolernantoj ofte malfacilas paroli komence. Multaj ne aŭdacas diri frazojn en la nova lingvo. Ili tro timas fari erarojn. Por tiaj lingvolernantoj povus esti solvo skribi. Ĉar kiu volas lerni bone paroli, tiu devus kiel plej eble multe skribi! Skribi helpas nin alkutimiĝi al nova lingvo. Tio havas plurajn kialojn. Skribi kaj paroli malsame funkcias. Temas pri multe pli kompleksa procezo. Skribante ni pli longe cerbumas pri la elektotaj vortoj. Nian cerbon tiuokaze pli intense laborigas la nova lingvo. Skribante ni estas ankaŭ multe pli malstreĉitaj. Tie estas neniu kiu atendas respondon. Ni do malrapide perdas nian timon pro la fremda lingvo. Skribi krome stimulas la kreemon. Ni sentas nin pli liberaj kaj pli ludas kun la nova lingvo. Skribante oni havas ankaŭ pli da tempo ol parolante. Kaj tio subtenas la memorkapablon! Sed la plej granda avantaĝo kiam oni skribas estas la distancigita formo. Tio signifas ke ni povas precize konsideri la rezulton de nia lingvo. Ni ĉion klare vidas antaŭ ni. Ni tiel povas niajn erarojn mem korekti kaj tiuokaze lerni. Principe ne gravas tio, kion ni skribas en la nova lingvo. Nur gravas ke ni regule formulu skribajn frazojn. Kiu volas praktiki tion, tiu povus serĉi alilandan leteramikon. Li iam poste unufoje renkontu tiun persone. Li konstatos ke nun multe pli simplas paroli!