esperanto » germana | 53 [kvindek tri] | Vendejoj

53 [dreiundfünfzig] Geschäfte

Ni serĉas sportvendejon.	Wir suchen ein Sportgeschäft.
Ni serĉas viandovendejon.	Wir suchen eine Fleischerei.
Ni serĉas apotekon.	Wir suchen eine Apotheke.
Ni ja volas aĉeti futbalan pilkon.	Wir möchten nämlich einen Fußball kaufen.
Ni ja volas aĉeti salamon.	Wir möchten nämlich Salami kaufen.
Ni ja volas aĉeti medikamentojn.	Wir möchten nämlich Medikamente kaufen.
Ni serĉas sportvendejon por aĉeti futbalan pilkon.	Wir suchen ein Sportgeschäft, um einen Fußball zu kaufen.
Ni serĉas viandovendejon por aĉeti salamon.	Wir suchen eine Fleischerei, um Salami zu kaufen.
Ni serĉas apotekon por aĉeti medikamentojn.	Wir suchen eine Apotheke, um Medikamente zu kaufen.
Mi serĉas juveliston.	Ich suche einen Juwelier.
Mi serĉas fotovendejon.	Ich suche ein Fotogeschäft.
Mi serĉas dolĉaĵvendejon.	Ich suche eine Konditorei.
Mi ja intencas aĉeti ringon.	Ich habe nämlich vor, einen Ring zu kaufen.
Mi ja intencas aĉeti filmon.	Ich habe nämlich vor, einen Film zu kaufen.
Mi ja intencas aĉeti torton.	Ich habe nämlich vor, eine Torte zu kaufen.
Mi serĉas juveliston por aĉeti ringon.	Ich suche einen Juwelier, um einen Ring zu kaufen.
Mi serĉas fotovendejon por aĉeti filmon.	Ich suche ein Fotogeschäft, um einen Film zu kaufen.
Mi serĉas dolĉaĵvendejon por aĉeti torton.	Ich suche eine Konditorei, um eine Torte zu kaufen.

La memoro bezonas la parolon

La plej multaj homoj memoras sian unuan lernejan tagon. Ili tamen ne plu scias tion, kio antaŭe okazis. Ni havas preskaŭ neniun memoron pri niaj unuaj vivjaroj. Sed kial estas tiel? Kial ni ne memoras tion, kion ni travivis estante beboj? La kialo troviĝas en nia disvolviĝo. La parolkapablo kaj la memorkapablo disvolviĝas preskaŭ samtempe. Kaj por povi ion memori, la homo bezonas la parolkapablon. Tio signifas ke li jam devas havi vortojn por tio, kion li travivas. Sciencistoj efektivigis diversajn testojn kun infanoj. Ili tiuokaze faris interesan malkovron. Ekde kiam la infanoj lernas paroli, ili forgesas ĉion antaŭe okazintan. La eko de la parolo do estas ankaŭ la eko de la memoro. La infanoj multe lernas en la unuaj tri jaroj de sia vivo. Ili ĉiutage travivas novajn aferojn. Ili tiuaĝe ankaŭ faras tre gravas spertojn. Ĉio ĉi malgraŭe perdiĝas. La psiĥologoj nomas tiun fenomenon infana amnezio. Restas nur la aferoj, kiujn la infanoj povas nomi. La personajn spertojn konservas la membiografia memorkapablo. Ĝi funkcias kiel taglibro. En ĝi konserviĝas ĉio, kio gravas por nia vivo. La membiografia memorkapablo do ankaŭ formas nian identecon. Sed ĝia disvolviĝo dependas de la lernado de la gepatra lingvo. Kaj nian memorkapablon ni povas aktivigi nur per nia parolkapablo. Kompreneble ne vere forestas la aferoj, kiujn ni travivis estante beboj. Ili estas konservitaj ie en nia cerbo. Sed ni ne plu povas aliri ilin… vere bedaŭrindas, ĉu ne?