polski » niderlandzki | 65 [sześćdziesiąt pięć] | Przeczenie 2

65 [vijfenzestig] Ontkenning 2

Czy ten pierścionek jest drogi?	Is de ring duur?
Nie, kosztuje tylko sto euro.	Nee, hij kost maar honderd euro.
Ale ja mam tylko pięćdziesiąt.	Maar ik heb er maar vijftig.
Jesteś już gotowy / gotowa?	Ben je al klaar?
Nie, jeszcze nie.	Nee, nog niet.
Ale zaraz będę gotowy / gotowa.	Maar ik ben zo klaar.
Chciałbyś / Chciałabyś jeszcze zupę?	Wil je nog soep?
Nie, więcej już nie chcę.	Nee, ik wil er geen meer.
Ale chcę jeszcze loda.	Maar nog wel een ijsje.
Długo już tu mieszkasz?	Woon je hier al lang?
Nie, dopiero miesiąc.	Nee, pas een maand.
Ale znam już wielu ludzi.	Maar ik ken al veel mensen.
Jedziesz jutro do domu?	Ga je morgen naar huis?
Nie, dopiero w weekend.	Nee, pas in het weekend.
Ale wracam już w niedzielę.	Maar ik kom zondag al terug.
Czy twoja córka jest już dorosła?	Is je dochter al volwassen?
Nie, ona ma dopiero siedemnaście lat.	Nee, ze is pas zeventien.
Ale ma już chłopaka.	Maar ze heeft al een vriend.

Genetyczna mutacja umożliwia mówienie

Ze wszystkich istot żyjących na świecie mówić może tylko człowiek. To różni go od zwierząt i roślin. Oczywiście również zwierzęta i rośliny komunikują się wzajemnie. Nie władają jednak złożonym językiem sylab. Dlaczego zatem człowiek może mówić? Do mówienia potrzebne są określone cechy organiczne. Te fizyczne właściwości znajdują się tylko u ludzi. Nie jest jednak oczywiste, że on je rozwinął. W ewolucji nic nie zdarza się bez powodu. Kiedyś człowiek zaczął mówić. Kiedy to było dokładnie, jeszcze nie wiadomo. Musiało się jednak coś zdarzyć, co dało człowiekowi mowę. Naukowcy twierdzą, że odpowiedzialna za to jest genetyczna mutacja. Antropolodzy porównali materiał genetyczny różnych istot żyjących. Wiadomo, że określony gen wpływa na język. Ludzie, u których jest on uszkodzony, mają problemy z mówieniem. Nie potrafią się dobrze wyrazić i gorzej rozumieją słowa. Gen ten badano u ludzi, małp i mysz. U ludzi i szympansów są one bardzo podobne. Można rozpoznać tylko dwie małe różnice. Różnice te są jednak dostrzegalne w mózgu. Wraz z innymi genami wpływają na określone aktywności mózgu. Dzięki temu człowiek potrafi mówić, małpa nie. Jednak zagadka ludzkiego języka jest przez to jeszcze nie rozwiązana. Sama mutacja genu nie wystarcza bowiem, by móc mówić. Naukowcy wszczepili ludzką odmianę genu myszom. A te nie potrafiły mówić… Ich pisk miał jednak inny dźwięk!