Nederlands » Roemeens | 58 [achtenvijftig] | Lichaamsdelen

58 [cincizeci şi opt] Părţile corpului omenesc

Ik ben een man aan het tekenen.	Desenez un om.
Eerst het hoofd.	Mai întâi capul.
De man draagt een hoed.	Omul poartă o pălărie.
Je kan zijn haar niet zien.	Părul nu se vede.
Je kan ook zijn oren niet zien.	Şi nici urechile nu se văd.
Je kan ook zijn rug niet zien.	Nici spatele nu se vede.
Ik ben de ogen en de mond aan het tekenen.	Desenez ochii şi gura.
De man danst en lacht.	Omul dansează şi râde.
De man heeft een lange neus.	Omul are un nas lung.
Hij draagt een stok in zijn handen.	Ţine un baston în mâini.
Hij draagt ook een sjaal om zijn nek.	Poartă şi un fular în jurul gâtului.
Het is winter en het is koud.	Este iarnă şi este frig.
De armen zijn gespierd.	Braţele sunt puternice.
De benen zijn ook gespierd.	Şi picioarele sunt puternice.
De man is van sneeuw.	Omul este din zăpadă.
Hij draagt geen broek en geen jas.	Nu poartă pantaloni şi palton.
Maar de man bevriest niet.	Dar omului nu-i este frig.
Hij is een sneeuwman.	Este un om de zăpadă.

Is er een universele grammatica?

Als we een taal gaan leren, dan leren we ook de grammatica. Bij kinderen die hun moedertaal leren, gebeurt dit automatisch. Ze realiseren zich niet dat hun hersenen veel verschillende regels leren. Toch gaan ze vanaf het begin hun eigen taal leren. Omdat er vele talen bestaan, is er ook veel grammatica. Maar bestaat er ook een universele grammatica? Deze vraag houdt de wetenschap al een geruime tijd bezig. Nieuwe onderzoeken zouden hier een antwoord op kunnen geven. Maar hersenonderzoekers hebben een interessante ontdekking opgedaan. Ze hebben proefpersonen de grammaticaregels laten leren. Deze proefpersonen waren taalstudenten. Ze hebben Japans of Italiaans geleerd. De helft van de grammatica regels waren verzonnen. Maar de proefpersonen wisten dat niet. Nadat ze klaar waren met het leren werden de zinnen aan de leerlingen gepresenteerd. De proefpersonen moesten beoordelen of de zinnen correct waren. Terwijl ze hun opdracht gingen oplossen, werden hun hersenen geanalyseerd. Dat wil zeggen dat de onderzoekers de activiteit van de hersenen hebben gemeten. Zo konden ze controleren hoe de hersenen op de zinnen gingen reageren. En het lijkt alsof onze hersenen de grammatica herkent! Bij de verwerking van de taal zijn specifieke hersengebieden actief. Hiertoe behoort ook het gebied van Broca. Het bevindt zich in de linker cerebrale. Toen de studenten de echte regels gingen verwerken, was deze zeer actief. Bij de verzonnen regels nam de activiteit echter aanzienlijk af. Het zou ook kunnen zijn dat alle grammatica dezelfde achtergrond hebben. Ze zouden dan allemaal dezelfde principes volgen. En deze principes waren ons al aangeboren ...