Nederlands » Fins | 58 [achtenvijftig] | Lichaamsdelen

58 [viisikymmentäkahdeksan] Ruumiinosia

Ik ben een man aan het tekenen.	Minä piirrän miehen.
Eerst het hoofd.	Ensin pään.
De man draagt een hoed.	Miehellä on hattu päässä.
Je kan zijn haar niet zien.	Hiuksia ei näe.
Je kan ook zijn oren niet zien.	Korvia ei myöskään näe.
Je kan ook zijn rug niet zien.	Selkää ei myöskään näe.
Ik ben de ogen en de mond aan het tekenen.	Minä piirrän silmät ja suun.
De man danst en lacht.	Mies tanssii ja nauraa.
De man heeft een lange neus.	Miehellä on pitkä nenä.
Hij draagt een stok in zijn handen.	Hänellä on keppi kädessään.
Hij draagt ook een sjaal om zijn nek.	Hänellä on myös kaulahuivi kaulan ympäri.
Het is winter en het is koud.	On talvi ja on kylmä.
De armen zijn gespierd.	Kädet ovat voimakkaat.
De benen zijn ook gespierd.	Jalat ovat myös voimakkaat.
De man is van sneeuw.	Mies on lumesta.
Hij draagt geen broek en geen jas.	Hänellä ei ole päällään housuja eikä takkia.
Maar de man bevriest niet.	Mutta hänellä ei ole kylmä.
Hij is een sneeuwman.	Hän on lumiukko.

Is er een universele grammatica?

Als we een taal gaan leren, dan leren we ook de grammatica. Bij kinderen die hun moedertaal leren, gebeurt dit automatisch. Ze realiseren zich niet dat hun hersenen veel verschillende regels leren. Toch gaan ze vanaf het begin hun eigen taal leren. Omdat er vele talen bestaan, is er ook veel grammatica. Maar bestaat er ook een universele grammatica? Deze vraag houdt de wetenschap al een geruime tijd bezig. Nieuwe onderzoeken zouden hier een antwoord op kunnen geven. Maar hersenonderzoekers hebben een interessante ontdekking opgedaan. Ze hebben proefpersonen de grammaticaregels laten leren. Deze proefpersonen waren taalstudenten. Ze hebben Japans of Italiaans geleerd. De helft van de grammatica regels waren verzonnen. Maar de proefpersonen wisten dat niet. Nadat ze klaar waren met het leren werden de zinnen aan de leerlingen gepresenteerd. De proefpersonen moesten beoordelen of de zinnen correct waren. Terwijl ze hun opdracht gingen oplossen, werden hun hersenen geanalyseerd. Dat wil zeggen dat de onderzoekers de activiteit van de hersenen hebben gemeten. Zo konden ze controleren hoe de hersenen op de zinnen gingen reageren. En het lijkt alsof onze hersenen de grammatica herkent! Bij de verwerking van de taal zijn specifieke hersengebieden actief. Hiertoe behoort ook het gebied van Broca. Het bevindt zich in de linker cerebrale. Toen de studenten de echte regels gingen verwerken, was deze zeer actief. Bij de verzonnen regels nam de activiteit echter aanzienlijk af. Het zou ook kunnen zijn dat alle grammatica dezelfde achtergrond hebben. Ze zouden dan allemaal dezelfde principes volgen. En deze principes waren ons al aangeboren ...