Nederlands » Fins | 57 [zevenenvijftig] | Bij de dokter

57 [viisikymmentäseitsemän] Lääkärillä

Ik heb een afspraak bij de dokter.	Minulla on aika lääkärille.
Ik heb om tien uur (’s ochtends) een afspraak.	Aikani on kymmeneltä.
Wat is uw naam?	Mikä on nimenne?
Wilt u in de wachtkamer plaats nemen?	Käykää istumaan odotushuoneeseen.
De dokter komt er zo aan.	Lääkäri tulee kohta.
Bij welke verzekeringsmaatschappij bent u verzekerd?	Missä olette vakuutettu?
Wat kan ik voor u doen?	Miten voin palvella teitä?
Heeft u pijn?	Onko teillä kipuja?
Waar doet het zeer?	Mihin teitä koskee?
Ik heb altijd rugpijn.	Minulla on aina selkäkipuja.
Ik heb vaak hoofdpijn.	Minulla on usein päänsärkyä.
Ik heb af en toe buikpijn.	Minulla on joskus vatsakipuja.
Kunt u uw hemd uittrekken?	Riisukaa ylävartalonne paljaaksi.
Gaat u alstublieft op de onderzoekstafel liggen!	Menkää makaamaan paarille.
Uw bloeddruk is in orde.	Verenpaine on kunnossa.
Ik geef u een injectie.	Annan teille ruiskun.
Ik schrijf u pillen voor.	Annan teille tabletteja.
Ik geef u een recept voor de apotheek.	Annan teille reseptin apteekkia varten.

Gevoelens spreken ook verschillende talen!

Wereldwijd worden er veel verschillende talen gesproken. Een universele menselijke taal bestaat niet. Maar hoe is dat met onze gelaatsuitdrukkingen? Is de taal van gevoelens algemeen hetzelfde? Nee, ook hier zijn er verschillen! Lang geloofde men dat alle mensen dat het uiten van gevoelens gelijk waren. De taal van de gelaatsuitdrukkingen werd als algemeen begrijpbaar gezien. Charles Darwin geloofde dat gevoelens van vitaal belang waren voor de mens. Daarom moeten ze in alle culturen gelijk worden opgevat. Recente onderzoeken komen echter tot een andere conclusie. Ze tonen aan dat zelfs in de taal de gevoelens ook verschillend zijn. Dit betekent dat onze gelaatsuitdrukkingen door onze cultuur wordt beïnvloed. Daarom worden menselijke gevoelens wereldwijd anders vertoond en geïnterpreteerd. Wetenschappers onderscheiden zes primaire emoties. Deze zijn vreugde, verdriet, woede, afschuw, angst en verbazing. Maar de Europeanen hebben een andere gelaatsuitdrukking dan Aziaten. Ook lezen ze andere dingen in dezelfde gezichten. Dat hebben verschillende experimenten bevestigd. Hier kregen de testpersonen op een computer gezichten getoond. De testpersonen moesten beschrijven wat ze in hun gezichten konden lezen. Dat de resultaten verschillend waren had meerdere redenen. Op deze manier werden gevoelens in sommige culturen sterker aangetoond dan in andere. De intensiteit van de gelaatsuitdrukkingen wordt daarom niet overal hetzelfde begrepen. Ook gingen de mensen uit verschillende culturen aan andere dingen aandacht besteden. Aziaten kijken naar de ogen bij het lezen van gezichten. Europeanen en Amerikanen kijken echter ook op de lippen. Een gezichtsuitdrukking wordt echter in alle culturen begrepen ... Dat is een mooie glimlach!