فارسی » عبری | ‫34 [سی و چهار]‬ | ‫در قطار‬

‫34 [שלושים וארבע]‬ ‫ברכבת‬

34 [shloshim w'arba] barakevet

‫این قطار به برلین می‌رود؟‬	‫האם זו הרכבת לברלין?‬; ha'im zo/zu harakevet l'berlin?
‫قطار کی حرکت می‌کند؟‬	‫באיזו שעה יוצאת הרכבת?‬; b'eyzo sha'ah yotse't harakevet?
‫کی ‫قطار به برلین می‌رسد؟‬	‫באיזו שעה מגיעה הרכבת לברלין?‬; b'eyzo sha'ah megi'ah harakevet l'berlin?
‫ببخشید، اجازه هست عبور کنم (رد شوم)؟‬	‫סליחה, אפשר לעבור?‬; slixah, efshar la'avor?
‫فکر می‌کنم اینجا جای من است.‬	‫סליחה, זה המקום שלי.‬; slixah, zeh hamaqom sseli.
‫فکر می‌کنم شما روی صندلی من نشسته اید.‬	‫סליחה, את / ה יושב / ת במקום שלי.‬; slixah, atah/at yoshev/yoshevet bamaqom sseli.
‫کوپه خواب کجا است؟‬	‫היכן נמצא קרון השינה?‬; heykhan nimtsa qaron hasheynah?
‫ کوپه خواب در انتهای قطار است.‬	‫קרון השינה נמצא בקצה הרכבת.‬; qaron hasheynah nimtsa biqtseh harakevet.
‫و رستوران قطار کجاست؟ درابتدای قطار.‬	‫היכן נמצא קרון המסעדה? בתחילת הרכבת.‬; heykhan nimtsa qaron hamis'adah? b'txilat harakevet.
‫می‌توانم پایین بخوابم؟‬	‫אוכל לישון למטה?‬; ukhal lishon l'matah?
‫می‌توانم وسط بخوابم؟‬	‫אוכל לישון באמצע?‬; ukhal lishon ba'emtsa?
‫می‌توانم بالا بخوابم؟‬	‫אוכל לישון למעלה?‬; ukhal lishon l'ma'lah?
‫کی به مرز می‌رسیم؟‬	‫מתי נגיע לגבול?‬; matai nagia lagvul?
‫سفر به برلین چقدر طول می‌کشد؟‬	‫כמה זמן אורכת הנסיעה לברלין?‬; kamah zman orekhet han'sia'h l'berlin?
‫قطار تاخیر دارد؟‬	‫האם הרכבת מאחרת?‬; ha'im harakevet me'axeret?
‫چیزی برای خواندن دارید؟‬	‫יש לך משהו לקרוא?‬; yesh lekha/lakh mash'hu liqro?
‫اینجا می‌شود خوراکی یا نوشیدنی پیدا کرد؟‬	‫אפשר לקנות כאן משהו לאכול ולשתות?‬; efshar liqnot ka'n mash'hu l'ekhol w'lishtot?
‫ممکن است مرا ساعت 7 بیدار کنید؟‬	‫תוכל / י להעיר אותי בשעה שבע?‬; tukhal/tukhli l'ha'ir oti b'sha'ah sheva?

‫تکامل زبان‬

‫این که چرا ما با یکدیگر صحبت می کنیم، روشن است.‬ ‫ما می خواهیم افکار خود را با همدیگر مبادله و یکدیگر را درک کنیم.‬ ‫از طرف دیگر، این که دقیقا زبان چگونه شکل گرفته است، کمتر روشن است.‬ ‫تئوری های مختلفی در این مورد وجود دارد.‬ ‫آنچه مسلم است این است که زبان یک پدیده بسیار قدیمی است.‬ ‫وجود برخی ویژگی های فیزیکی برای صحبت کردن لازم بود.‬ ‫این خصوصیات برای ایجاد صدا لازم بود.‬ ‫انسان های ماقبل نئاندرتال توانایی به کار بردن صدای خود را داشتند.‬ ‫یعنی، آنها تفاوت خود را با حیوانات تمیز می دادند.‬ ‫بعلاوه، داشتن یک صدای بلند، و محکم برای دفاع مهم بود.‬ ‫و فرد می تواند با آن دشمن را تهدید کند یا بترساند.‬ ‫در آن زمان، تازه ابزار ساخته شده بود، و آتش هم کشف شده بود.‬ ‫این دانش به نحوی می بایست به دیگران منتقل شود.‬ ‫گفتار نیز در شکار گروهی مهم بود.‬ ‫از 2 میلیون سال پیش به بعد تفاهم ساده ای میان مردم وجود داشت.‬ ‫اولین عناصر زبانی علامت و اشاره بود.‬ ‫اما مردم می خواستند در تاریکی هم با همدیگر ارتباط داشته باشند.‬ ‫از این مهم تر، آنها به صحبت کردن بدون نگاه کردن به یکدیگر نیز نیاز داشتند.‬ ‫بنابراین، صوت بوجود آمد، و جای اشاره را گرفت.‬ ‫زبان به معنای امروزی آن حداقل 50،000 سال قدمت دارد.‬ ‫هنگامی که انسان هوشمند آفریقا را ترک کرد، زبان خود را در سراسر جهان پخش کرد.‬ ‫زبان ها در مناطق مختلف از همدیگر جدا شدند.‬ ‫یعنی، خانواده های زبان های مختلف به وجود آمدند.‬ ‫امّا، این زبان ها فقط دارای اصول و مبانی سیستم های زبان بودند.‬ ‫اوّلین زبان ها به اندازه زبان های امروز پیچیده نبودند.‬ ‫سپس آنها از طریق دستور زبان، آواشناسی و معناشناسی تکامل یافتند.‬ ‫می توان گفت که زبان های مختلف، راه حل های مختلف دارند.‬ ‫اما مشکل همیشه همان است: چگونه می توانم آنچه را فکر می کنم نشان دهم؟‬