esperanto » pola | 30 [tridek] | En la restoracio 2

30 [trzydzieści] W restauracji 2

Unu pomsukon, mi petas.	Poproszę sok jabłkowy.
Unu limonadon, mi petas.	Poproszę lemoniadę.
Unu tomatsukon, mi petas.	Poproszę sok pomidorowy.
Mi ŝatus unu glason da ruĝa vino.	Poproszę kieliszek czerwonego wina.
Mi ŝatus unu glason da blanka vino.	Poproszę kieliszek białego wina.
Mi ŝatus unu botelon da ĉampano.	Poproszę butelkę szampana.
Ĉu vi ŝatas fiŝon?	Lubisz ryby?
Ĉu vi ŝatas bovaĵon?	Lubisz wołowinę?
Ĉu vi ŝatas porkaĵon?	Lubisz wieprzowinę?
Mi ŝatus ion senviandan.	Chciałbym / Chciałabym coś bez mięsa.
Mi ŝatus legompladon.	Chciałbym / Chciałabym bukiet jarzyn.
Mi ŝatus ion nelongedaŭrantan.	Chciałbym / Chciałabym coś, na co nie trzeba długo czekać.
Ĉu vi ŝatus tion kun rizo?	Chciałby pan / Chciałaby pani do tego ryż?
Ĉu vi ŝatus tion kun nudeloj?	Chciałby pan / Chciałaby pani do tego makaron?
Ĉu vi ŝatus tion kun terpomoj?	Chciałby pan / Chciałaby pani do tego ziemniaki?
Tio ne bongustas por mi.	To mi nie smakuje.
La manĝo estas malvarma.	(To) Jedzenie jest zimne.
Tion mi ne mendis.	Ja tego nie zamawiałem / zamawiałam.

La tonaj lingvoj

La plej multaj lingvoj parolataj en la mondo estas tonaj lingvoj. En la tonaj lingvoj la tonalto estas decida. Ĝi difinas la signifon de la vortoj aŭ silaboj. La tono do estas esenca parto de la vorto. La plej multaj lingvoj parolataj en Azio estas tonaj lingvoj. Ekzemple la ĉina, la taja kaj la vjetnama apartenas al ili. Ankaŭ en Afriko ekzistas diversaj tonaj lingvoj. Multaj indiĝenaj lingvoj de Ameriko ankaŭ estas tonaj lingvoj. La hindeŭropaj lingvoj enhavas ĝenerale nur tonajn erojn. Tio koncernas la svedan aŭ la serban ekzemple. La nombro de tonaltoj variiĝas laŭ la lingvoj. En la ĉina distingiĝas kvar malsamaj tonoj. La silabo ma do povas havi kvar signifojn. Tiuj estas patrino , kanabo , ĉevalo kaj skoldi . Interese estas ke la tonaj lingvoj ankaŭ efikas al nia aŭdkapablo. Tion montris esploroj pri la absoluta aŭdkapablo. La absoluta aŭdkapablo estas la kapablo ekzakte identigi la aŭditajn tonojn. En Eŭropo kaj Nordameriko tre maloftas la absoluta aŭdkapablo. Malpli ol 1 el 10 000 personoj havas ĝin. Malsamas ĉe la denaskaj ĉinparolantoj. Tie havas naŭoble pli da homoj tiun apartan kapablon. Ni ĉiuj havis la absolutan aŭdkapablon kiam ni estis etinfanoj. Ni ja bezonas ĝin por lerni ĝuste paroli. Sed ĝin bedaŭrinde poste perdas la plej multaj homoj. Kompreneble la tonaltoj ankaŭ gravas en la muziko. Tio aparte validas por la kulturoj parolantaj tonan lingvon. La melodion ili devas tre precize respekti. Se ne, bela amkanto iĝas sensenca kantaĵo!