esperanto » kroata | 57 [kvindek sep] | Ĉe la kuracisto

57 [pedeset i sedam] Kod liječnika

Mi havas rendevuon ĉe la kuracisto.	Imam termin kod liječnika.
Mi havas rendevuon je la deka horo.	Imam termin u deset sati.
Kiel vi nomiĝas?	Kako je Vaše ime?
Bonvolu sidiĝi en la atendejo.	Molim Vas, pričekajte u čekaonici.
La kuracisto tuj venos.	Liječnik dolazi odmah.
Kie vi estas asekurata?	Gdje ste osigurani?
Kion mi faru por vi?	Što mogu učiniti za Vas?
Ĉu vi havas dolorojn?	Imate li bolove?
Kie doloras al vi?	Gdje vas boli?
Mi ĉiam havas dorsdolorojn.	Stalno me bole leđa.
Mi ofte havas kapdolorojn.	Često me boli glava.
Mi foje havas ventrodolorojn.	Ponekad me boli trbuh.
Bonvolu senvestigi vian supron!	Molim Vas, oslobodite gornji dio tijela!
Bonvolu kuŝiĝi sur la tablon.	Molim Vas, lezite na ležaljku!
Via sangopremo estas normala.	Krvni tlak je u redu.
Mi injekcias vin.	Dat ću Vam injekciju.
Mi preskribas al vi pilolojn.	Dat ću Vam tablete.
Mi donas al vi preskribon por la apoteko.	Dat ću Vam recept za ljekarnu.

Ankaŭ la emocioj parolas malsamajn lingvojn!

En la mondo parolatas multaj malsamaj lingvoj. Ne ekzistas universala homa lingvo. Sed kio pri nia mimiko? Ĉu universalas la lingvo de la emocioj? Ne, ankaŭ tie estas diferencoj! Oni longe kredis ke ĉiuj homoj same esprimas siajn emociojn. La mimikan lingvon oni konsideris universale komprenebla. Charles Darwin kredis ke la emocioj estas vivgravaj por la homoj. Sekve, ili same kompreniĝu en ĉiuj kulturoj. Sed novaj esploroj kondukas al aliaj rezultoj. Ili montras ke estas diferencoj ankaŭ en la lingvo de la emocioj. Tio signifas ke nian mimikon influas nia kulturo. Tial la homoj en la mondo montras kaj interpretas emociojn malsame. La sciencistoj distingas ses primarajn emociojn. Tiuj estas la ĝojo, la malĝojo, la kolero, la naŭzo, la timo kaj la surprizo. Sed la eŭropanoj havas alian mimikon ol la azianoj. Kaj ili legas aliajn aferojn sur la samaj vizaĝoj. Tion konfirmis diversaj eksperimentoj. Oni tiuokaze montris al subjektoj vizaĝojn sur komputila ekrano. La subjektoj devis priskribi tion, kion ili legas sur la vizaĝoj. La diferenco en la rezultoj havas plurajn kialojn. En iuj kulturoj oni montras emociojn pli forte ol en aliaj. La intensecon de la mimiko oni tial ne same komprenas ĉie. Kaj la homoj el malsamaj kulturoj atentas aliajn aferojn. Vizaĝlegante la azianoj koncentriĝas je la okuloj. La eŭropanoj kaj la amerikanoj aliflanke ankaŭ rigardas la buŝon. Sed unu vizaĝesprimon oni ĝuste komprenas en ĉiuj kulturoj… Temas pri afabla rideto!