polski » niderlandzki | 18 [osiemnaście] | Sprzątanie domu

18 [achttien] Grote schoonmaak

Dzisiaj jest sobota.	Vandaag is het zaterdag.
Dzisiaj mamy czas.	Vandaag hebben we tijd.
Dzisiaj sprzątamy mieszkanie.	Vandaag maken we het huis schoon.
(Ja) Sprzątam łazienkę.	Ik maak de badkamer schoon.
Mój mąż myje samochód.	Mijn man wast de auto.
Dzieci czyszczą rowery.	De kinderen maken de fietsen schoon.
Babcia podlewa kwiaty.	Grootmoeder geeft de planten water.
Dzieci sprzątają pokój dziecięcy.	De kinderen ruimen de kinderkamer op.
Mój mąż robi porządek na swoim biurku.	Mijn man ruimt zijn bureau op.
(Ja) Wkładam pranie do pralki.	Ik doe de was in de wasmachine.
(Ja) Wieszam pranie.	Ik hang de was op.
(Ja) Prasuję pranie.	Ik strijk de kleren.
Okna są brudne.	De ramen zijn vuil.
Podłoga jest brudna.	De vloer is vuil.
Naczynia są brudne.	De afwas is vuil.
Kto umyje okna?	Wie maakt de ramen schoon?
Kto odkurzy?	Wie stofzuigt?
Kto pozmywa naczynia?	Wie doet de afwas?

Język matczyny? Język ojczysty!

Od kogo uczyłeś się jako dziecko swojego języka? Na pewno odpowiesz: od mamy! Tak myśli większość ludzi na świecie. Pojęcie języka matczynego istnieje prawie we wszystkich krajach. Znają je zarówno Anglicy, jak i Chińczycy. Może dlatego, że matki spędzają więcej czasu z dziećmi. Nowe badania dochodzą jednak do innych wniosków. Pokazują, że nasz język to język naszych ojców. Naukowcy badali genom i języki narodów mieszanych. W tych krajach rodzice pochodzili z różnych kultur. Narody te powstały przed tysiącami lat. Przyczyną tego były duże ruchy migracyjne. Zespół cech dziedzicznych tych narodów został poddany analizie genetycznej. Następnie został porównany z językiem narodu. Większość narodów mówi językiem swoich męskich przodków. Oznacza to, że językiem kraju jest ten, który należy do chromosomu Y. Mężczyźni zabrali zatem swój język do obcych krajów. A tam kobiety przejęły nowy język mężczyzn. Ale również dzisiaj ojcowie mają jeszcze duży wpływ na nasz język. Małe dzieci przy uczeniu zorientowane są bowiem na język swoich ojców. Ojcowie rozmawiają o wiele mniej ze swoimi dziećmi. Męska składnia jest też prostsza od żeńskiej. Przez to język ojców jest bardziej odpowiedni dla dziecka. Nie przeciąża ich i jest łatwiejszy do nauki. Dlatego w mówieniu dzieci chętniej naśladują ojców niż mamy. Później jednak język dziecka kształtuje słownictwo matki. W ten sposób na nasz język ma wpływ zarówno mama, jak i tata. Musiałby się więc nazywać językiem rodzicielskim!