Nederlands » Estisch | 58 [achtenvijftig] | Lichaamsdelen

58 [viiskümmend kaheksa] Kehaosad

Ik ben een man aan het tekenen.	Ma joonistan meest.
Eerst het hoofd.	Esiteks pea.
De man draagt een hoed.	Mees kannab mütsi.
Je kan zijn haar niet zien.	Juukseid ei ole näha.
Je kan ook zijn oren niet zien.	Kõrvu ei ole samuti näha.
Je kan ook zijn rug niet zien.	Selga ei ole ka näha.
Ik ben de ogen en de mond aan het tekenen.	Ma joonistan silmad ja suu.
De man danst en lacht.	Mees tantsib ja naerab.
De man heeft een lange neus.	Mehel on pikk nina.
Hij draagt een stok in zijn handen.	Ta kannab keppi käes.
Hij draagt ook een sjaal om zijn nek.	Ta kannab ka salli ümber kaela.
Het is winter en het is koud.	On talv ja külm.
De armen zijn gespierd.	Käed on tugevad.
De benen zijn ook gespierd.	Jalad on samuti tugevad.
De man is van sneeuw.	See mees on lumest.
Hij draagt geen broek en geen jas.	Ta ei kanna pükse ega mantlit.
Maar de man bevriest niet.	Kuid see mees ei külmeta.
Hij is een sneeuwman.	Ta on lumemees.

Is er een universele grammatica?

Als we een taal gaan leren, dan leren we ook de grammatica. Bij kinderen die hun moedertaal leren, gebeurt dit automatisch. Ze realiseren zich niet dat hun hersenen veel verschillende regels leren. Toch gaan ze vanaf het begin hun eigen taal leren. Omdat er vele talen bestaan, is er ook veel grammatica. Maar bestaat er ook een universele grammatica? Deze vraag houdt de wetenschap al een geruime tijd bezig. Nieuwe onderzoeken zouden hier een antwoord op kunnen geven. Maar hersenonderzoekers hebben een interessante ontdekking opgedaan. Ze hebben proefpersonen de grammaticaregels laten leren. Deze proefpersonen waren taalstudenten. Ze hebben Japans of Italiaans geleerd. De helft van de grammatica regels waren verzonnen. Maar de proefpersonen wisten dat niet. Nadat ze klaar waren met het leren werden de zinnen aan de leerlingen gepresenteerd. De proefpersonen moesten beoordelen of de zinnen correct waren. Terwijl ze hun opdracht gingen oplossen, werden hun hersenen geanalyseerd. Dat wil zeggen dat de onderzoekers de activiteit van de hersenen hebben gemeten. Zo konden ze controleren hoe de hersenen op de zinnen gingen reageren. En het lijkt alsof onze hersenen de grammatica herkent! Bij de verwerking van de taal zijn specifieke hersengebieden actief. Hiertoe behoort ook het gebied van Broca. Het bevindt zich in de linker cerebrale. Toen de studenten de echte regels gingen verwerken, was deze zeer actief. Bij de verzonnen regels nam de activiteit echter aanzienlijk af. Het zou ook kunnen zijn dat alle grammatica dezelfde achtergrond hebben. Ze zouden dan allemaal dezelfde principes volgen. En deze principes waren ons al aangeboren ...