Nederlands » Estisch | 57 [zevenenvijftig] | Bij de dokter

57 [viiskümmend seitse] Arsti juures

Ik heb een afspraak bij de dokter.	Mul on aeg arsti juures.
Ik heb om tien uur (’s ochtends) een afspraak.	Mu aeg on kella kümneks.
Wat is uw naam?	Kuidas on teie nimi?
Wilt u in de wachtkamer plaats nemen?	Palun võtke ootetoas istet.
De dokter komt er zo aan.	Arst tuleb kohe.
Bij welke verzekeringsmaatschappij bent u verzekerd?	Kus te kindlustatud olete?
Wat kan ik voor u doen?	Mis saan ma teie heaks teha?
Heeft u pijn?	On teil valud?
Waar doet het zeer?	Kus teil valutab?
Ik heb altijd rugpijn.	Mul on pidevalt seljavalud.
Ik heb vaak hoofdpijn.	Mul on tihti peavalud.
Ik heb af en toe buikpijn.	Mul on mõnikord kõhuvalud.
Kunt u uw hemd uittrekken?	Võtke palun ülakeha paljaks!
Gaat u alstublieft op de onderzoekstafel liggen!	Heitke palun voodile!
Uw bloeddruk is in orde.	Vererõhk on korras.
Ik geef u een injectie.	Ma teen teile süsti.
Ik schrijf u pillen voor.	Ma annan teile tablette.
Ik geef u een recept voor de apotheek.	Ma annan teile apteegi jaoks retsepti.

Gevoelens spreken ook verschillende talen!

Wereldwijd worden er veel verschillende talen gesproken. Een universele menselijke taal bestaat niet. Maar hoe is dat met onze gelaatsuitdrukkingen? Is de taal van gevoelens algemeen hetzelfde? Nee, ook hier zijn er verschillen! Lang geloofde men dat alle mensen dat het uiten van gevoelens gelijk waren. De taal van de gelaatsuitdrukkingen werd als algemeen begrijpbaar gezien. Charles Darwin geloofde dat gevoelens van vitaal belang waren voor de mens. Daarom moeten ze in alle culturen gelijk worden opgevat. Recente onderzoeken komen echter tot een andere conclusie. Ze tonen aan dat zelfs in de taal de gevoelens ook verschillend zijn. Dit betekent dat onze gelaatsuitdrukkingen door onze cultuur wordt beïnvloed. Daarom worden menselijke gevoelens wereldwijd anders vertoond en geïnterpreteerd. Wetenschappers onderscheiden zes primaire emoties. Deze zijn vreugde, verdriet, woede, afschuw, angst en verbazing. Maar de Europeanen hebben een andere gelaatsuitdrukking dan Aziaten. Ook lezen ze andere dingen in dezelfde gezichten. Dat hebben verschillende experimenten bevestigd. Hier kregen de testpersonen op een computer gezichten getoond. De testpersonen moesten beschrijven wat ze in hun gezichten konden lezen. Dat de resultaten verschillend waren had meerdere redenen. Op deze manier werden gevoelens in sommige culturen sterker aangetoond dan in andere. De intensiteit van de gelaatsuitdrukkingen wordt daarom niet overal hetzelfde begrepen. Ook gingen de mensen uit verschillende culturen aan andere dingen aandacht besteden. Aziaten kijken naar de ogen bij het lezen van gezichten. Europeanen en Amerikanen kijken echter ook op de lippen. Een gezichtsuitdrukking wordt echter in alle culturen begrepen ... Dat is een mooie glimlach!