فارسی » کره ای | ‫87 [هشتاد و هفت]‬ | ‫زمان گذشته ی افعال معین 1‬

87 [여든일곱] 조동사의 과거형 1

87 [yeodeun-ilgob] jodongsaui gwageohyeong 1

‫ما باید به گلها آب می‌دادیم.‬	우리는 꽃에 물을 줘야만 했어요.; ulineun kkoch-e mul-eul jwoyaman haess-eoyo.
‫ما باید آپارتمان را تمیز می‌کردیم.‬	우리는 아파트를 청소해야만 했어요.; ulineun apateuleul cheongsohaeyaman haess-eoyo.
‫ما باید ظرفها را می‌شستیم.‬	우리는 설거지를 해야 했어요.; ulineun seolgeojileul haeya haess-eoyo.
‫آیا شما مجبور بودید صورت حساب را پرداخت کنید؟‬	당신은 청구서를 지불해야 했어요?; dangsin-eun cheong-guseoleul jibulhaeya haess-eoyo?
‫آیا شما مجبور بودید ورودی را پرداخت کنید؟‬	당신은 입장료를 내야 했어요?; dangsin-eun ibjanglyoleul naeya haess-eoyo?
‫آیا شما مجبور بودید جریمه را پرداخت کنید؟‬	당신은 벌금을 내야 했어요?; dangsin-eun beolgeum-eul naeya haess-eoyo?
‫کی باید خداحافظی می‌کرد؟‬	누가 이별을 해야 했어요?; nuga ibyeol-eul haeya haess-eoyo?
‫کی باید زود به خانه می‌رفت؟‬	누가 일찍 집에 가야 했어요?; nuga iljjig jib-e gaya haess-eoyo?
‫کی باید با قطار می‌رفت؟‬	누가 기차를 타야 했어요?; nuga gichaleul taya haess-eoyo?
‫ما نمی‌خواستیم زیاد بمانیم.‬	우리는 오래 머물고 싶지 않았어요.; ulineun olae meomulgo sipji anh-ass-eoyo.
‫ما نمی‌خواستیم چیزی بنوشیم.‬	우리는 아무것도 마시고 싶지 않았어요.; ulineun amugeosdo masigo sipji anh-ass-eoyo.
‫ما نمی‌خواستیم مزاحم بشویم.‬	우리는 당신을 방해하고 싶지 않았어요.; ulineun dangsin-eul banghaehago sipji anh-ass-eoyo.
‫من فقط می‌خواستم تلفن کنم.‬	저는 다만 전화하고 싶었어요.; jeoneun daman jeonhwahago sip-eoss-eoyo.
‫من می‌خواستم تاکسی سفارش بدهم.‬	저는 다만 택시를 부르고 싶었어요.; jeoneun daman taegsileul buleugo sip-eoss-eoyo.
‫چون می‌خواستم به خانه بروم.‬	사실 저는 집에 가고 싶었어요.; sasil jeoneun jib-e gago sip-eoss-eoyo.
‫من فکر کردم تو می‌خواستی به همسرت تلفن کنی.‬	저는 당신이 당신 아내에게 전화하고 싶은 줄 알았어요.; jeoneun dangsin-i dangsin anaeege jeonhwahago sip-eun jul al-ass-eoyo.
‫من فکر کردم تو می‌خواستی به اطلاعات تلفن کنی.‬	저는 당신이 안내소에 전화하고 싶은 줄 알았어요.; jeoneun dangsin-i annaeso-e jeonhwahago sip-eun jul al-ass-eoyo.
‫من فکر کردم تو می‌خواستی پیتزا سفارش بدهی.‬	저는 당신이 피자를 주문하고 싶은 줄 알았어요.; jeoneun dangsin-i pijaleul jumunhago sip-eun jul al-ass-eoyo.

‫زبان چینی‬

‫زبان چینی بیشترین گویندگان را در سراسر جهان دارد.‬ ‫امّا، یک زبان چینی واحد وجود ندارد.‬ ‫چندین زبان چینی وجود دارد.‬ ‫همه آنها متعلق به خانواده زبان چینی- تبتی هستند.‬ ‫در مجموع حدود 1.3 میلیارد نفر به زبان چینی صحبت می کنند.‬ ‫اکثریت این افراد در جمهوری خلق چین و تایوان زندگی می کنند.‬ ‫در بسیاری از کشورها اقلیت های چینی زبان وجود دارند.‬ ‫بزرگترین زبان چینی که به آن صحبت می شود، زبان چینی عالی است.‬ ‫زبان عالی معیار نیز ماندارین نامیده می شود.‬ ‫ماندارین، زبان رسمی جمهوری خلق چین است.‬ ‫سایر زبان های چینی اغلب لهجه نامیده می شود.‬ ‫در تایوان و سنگاپور نیز به زبان ماندارین سخن گفته می شود.‬ ‫ماندارین زبان مادری 850 میلیون نفر است.‬ ‫امّا، تقریبا برای همه مردم چینی زبان قابل درک است.‬ ‫به همین دلیل، گویندهان لهجه های مختلف هم از آن برای برقراری ارتباط استفاده می کنند.‬ ‫تمام مردم چین از یک خط مشترک برای نوشتن استفاده می کنند.‬ ‫شکل نوشته چینی 4،000 تا 5،000 سال قدمت دارد.‬ ‫به این ترتیب، چین دارای طولانی ترین سنت ادبی است.‬ ‫دیگر فرهنگ های آسیایی، شکل نوشته چینی را اقتباس کرده اند.‬ ‫حروف چینی سخت تر از سیستم های الفبایی هستند.‬ ‫امّا، مکالمه چینی آنچنان پیچیده نیست.‬ ‫دستور زبان آن را می توان به آسانی آموخت.‬ ‫بنابراین، زبان آموزان می توانند خیلی سریع پیشرفت خوبی اداشته باشند.‬ ‫و اغلب مردم مایلند زبان چینی را یاد بگیرند!‬ ‫این زبان به طور فزاینده ای به عنوان یک زبان خارجی، قابل قبول است.‬ ‫در حال حاضر، زبان چینی در همه جا تدریس می شود.‬ ‫جرأت خود یادگیری را داشته باشید!‬ ‫چینی زبان آینده خواهد بود ...‬