Nederlands » Turks | 58 [achtenvijftig] | Lichaamsdelen

58 [elli sekiz] Vücudun bölümleri

Ik ben een man aan het tekenen.	Bir adam resmi yapıyorum.
Eerst het hoofd.	Önce kafasını.
De man draagt een hoed.	Adamın şapkası var.
Je kan zijn haar niet zien.	Saçlar gözükmüyor.
Je kan ook zijn oren niet zien.	Kulaklar da gözükmüyor.
Je kan ook zijn rug niet zien.	Sırt da gözükmüyor.
Ik ben de ogen en de mond aan het tekenen.	Gözleri ve ağızı çiziyorum.
De man danst en lacht.	Adam dans ediyor ve gülüyor.
De man heeft een lange neus.	Adamın uzun bir burnu var.
Hij draagt een stok in zijn handen.	Elinde bir baston var.
Hij draagt ook een sjaal om zijn nek.	Boğazında da bir şal var.
Het is winter en het is koud.	Kış ve hava soğuk.
De armen zijn gespierd.	Kolları kuvvetli.
De benen zijn ook gespierd.	Bacakları da kuvvetli.
De man is van sneeuw.	Adam kardan.
Hij draagt geen broek en geen jas.	Pantolonu ve paltosu yok.
Maar de man bevriest niet.	Ama adam üşümüyor.
Hij is een sneeuwman.	O bir kardan adam.

Is er een universele grammatica?

Als we een taal gaan leren, dan leren we ook de grammatica. Bij kinderen die hun moedertaal leren, gebeurt dit automatisch. Ze realiseren zich niet dat hun hersenen veel verschillende regels leren. Toch gaan ze vanaf het begin hun eigen taal leren. Omdat er vele talen bestaan, is er ook veel grammatica. Maar bestaat er ook een universele grammatica? Deze vraag houdt de wetenschap al een geruime tijd bezig. Nieuwe onderzoeken zouden hier een antwoord op kunnen geven. Maar hersenonderzoekers hebben een interessante ontdekking opgedaan. Ze hebben proefpersonen de grammaticaregels laten leren. Deze proefpersonen waren taalstudenten. Ze hebben Japans of Italiaans geleerd. De helft van de grammatica regels waren verzonnen. Maar de proefpersonen wisten dat niet. Nadat ze klaar waren met het leren werden de zinnen aan de leerlingen gepresenteerd. De proefpersonen moesten beoordelen of de zinnen correct waren. Terwijl ze hun opdracht gingen oplossen, werden hun hersenen geanalyseerd. Dat wil zeggen dat de onderzoekers de activiteit van de hersenen hebben gemeten. Zo konden ze controleren hoe de hersenen op de zinnen gingen reageren. En het lijkt alsof onze hersenen de grammatica herkent! Bij de verwerking van de taal zijn specifieke hersengebieden actief. Hiertoe behoort ook het gebied van Broca. Het bevindt zich in de linker cerebrale. Toen de studenten de echte regels gingen verwerken, was deze zeer actief. Bij de verzonnen regels nam de activiteit echter aanzienlijk af. Het zou ook kunnen zijn dat alle grammatica dezelfde achtergrond hebben. Ze zouden dan allemaal dezelfde principes volgen. En deze principes waren ons al aangeboren ...