Nederlands » Turks | 57 [zevenenvijftig] | Bij de dokter

57 [elli yedi] Doktorda

Ik heb een afspraak bij de dokter.	Doktorda randevum var.
Ik heb om tien uur (’s ochtends) een afspraak.	Saat onda randevum var.
Wat is uw naam?	Adınız ne?
Wilt u in de wachtkamer plaats nemen?	Lütfen bekleme odasında bekleyiniz.
De dokter komt er zo aan.	Doktor hemen geliyor.
Bij welke verzekeringsmaatschappij bent u verzekerd?	Nerede sigortalısınız?
Wat kan ik voor u doen?	Sizin için ne yapabilirim?
Heeft u pijn?	Ağrınız var mı?
Waar doet het zeer?	Neresi acıyor?
Ik heb altijd rugpijn.	Devamlı sırt ağrım var.
Ik heb vaak hoofdpijn.	Sık sık baş ağrım var.
Ik heb af en toe buikpijn.	Bazen karın ağrım var.
Kunt u uw hemd uittrekken?	Lütfen vücudunuzun üst kısmını açınız!
Gaat u alstublieft op de onderzoekstafel liggen!	Lütfen sedyeye uzanınız!
Uw bloeddruk is in orde.	Tansiyon normal.
Ik geef u een injectie.	Size bir iğne yapacağım.
Ik schrijf u pillen voor.	Size tablet vereceğim.
Ik geef u een recept voor de apotheek.	Size eczane için bir reçete yazacağım.

Gevoelens spreken ook verschillende talen!

Wereldwijd worden er veel verschillende talen gesproken. Een universele menselijke taal bestaat niet. Maar hoe is dat met onze gelaatsuitdrukkingen? Is de taal van gevoelens algemeen hetzelfde? Nee, ook hier zijn er verschillen! Lang geloofde men dat alle mensen dat het uiten van gevoelens gelijk waren. De taal van de gelaatsuitdrukkingen werd als algemeen begrijpbaar gezien. Charles Darwin geloofde dat gevoelens van vitaal belang waren voor de mens. Daarom moeten ze in alle culturen gelijk worden opgevat. Recente onderzoeken komen echter tot een andere conclusie. Ze tonen aan dat zelfs in de taal de gevoelens ook verschillend zijn. Dit betekent dat onze gelaatsuitdrukkingen door onze cultuur wordt beïnvloed. Daarom worden menselijke gevoelens wereldwijd anders vertoond en geïnterpreteerd. Wetenschappers onderscheiden zes primaire emoties. Deze zijn vreugde, verdriet, woede, afschuw, angst en verbazing. Maar de Europeanen hebben een andere gelaatsuitdrukking dan Aziaten. Ook lezen ze andere dingen in dezelfde gezichten. Dat hebben verschillende experimenten bevestigd. Hier kregen de testpersonen op een computer gezichten getoond. De testpersonen moesten beschrijven wat ze in hun gezichten konden lezen. Dat de resultaten verschillend waren had meerdere redenen. Op deze manier werden gevoelens in sommige culturen sterker aangetoond dan in andere. De intensiteit van de gelaatsuitdrukkingen wordt daarom niet overal hetzelfde begrepen. Ook gingen de mensen uit verschillende culturen aan andere dingen aandacht besteden. Aziaten kijken naar de ogen bij het lezen van gezichten. Europeanen en Amerikanen kijken echter ook op de lippen. Een gezichtsuitdrukking wordt echter in alle culturen begrepen ... Dat is een mooie glimlach!