Nederlands » Lets | 58 [achtenvijftig] | Lichaamsdelen

58 [piecdesmit astoņi] Ķermeņa daļas

Ik ben een man aan het tekenen.	Es zīmēju vīrieti.
Eerst het hoofd.	Vispirms galvu.
De man draagt een hoed.	Vīrietim ir platmale.
Je kan zijn haar niet zien.	Matus neredz.
Je kan ook zijn oren niet zien.	Ausis arī neredz.
Je kan ook zijn rug niet zien.	Muguru arī neredz.
Ik ben de ogen en de mond aan het tekenen.	Es zīmēju acis un muti.
De man danst en lacht.	Vīrietis dejo un smejas.
De man heeft een lange neus.	Vīrietim ir garš deguns.
Hij draagt een stok in zijn handen.	Rokās viņš tur spieķi.
Hij draagt ook een sjaal om zijn nek.	Ap kaklu viņam ir šalle.
Het is winter en het is koud.	Ir ziema un ir auksts.
De armen zijn gespierd.	Rokas ir spēcīgas.
De benen zijn ook gespierd.	Kājas arī ir spēcīgas.
De man is van sneeuw.	Vīrs ir no sniega.
Hij draagt geen broek en geen jas.	Viņam nav bikšu un mēteļa.
Maar de man bevriest niet.	Bet vīram nesalst.
Hij is een sneeuwman.	Tas ir sniegavīrs.

Is er een universele grammatica?

Als we een taal gaan leren, dan leren we ook de grammatica. Bij kinderen die hun moedertaal leren, gebeurt dit automatisch. Ze realiseren zich niet dat hun hersenen veel verschillende regels leren. Toch gaan ze vanaf het begin hun eigen taal leren. Omdat er vele talen bestaan, is er ook veel grammatica. Maar bestaat er ook een universele grammatica? Deze vraag houdt de wetenschap al een geruime tijd bezig. Nieuwe onderzoeken zouden hier een antwoord op kunnen geven. Maar hersenonderzoekers hebben een interessante ontdekking opgedaan. Ze hebben proefpersonen de grammaticaregels laten leren. Deze proefpersonen waren taalstudenten. Ze hebben Japans of Italiaans geleerd. De helft van de grammatica regels waren verzonnen. Maar de proefpersonen wisten dat niet. Nadat ze klaar waren met het leren werden de zinnen aan de leerlingen gepresenteerd. De proefpersonen moesten beoordelen of de zinnen correct waren. Terwijl ze hun opdracht gingen oplossen, werden hun hersenen geanalyseerd. Dat wil zeggen dat de onderzoekers de activiteit van de hersenen hebben gemeten. Zo konden ze controleren hoe de hersenen op de zinnen gingen reageren. En het lijkt alsof onze hersenen de grammatica herkent! Bij de verwerking van de taal zijn specifieke hersengebieden actief. Hiertoe behoort ook het gebied van Broca. Het bevindt zich in de linker cerebrale. Toen de studenten de echte regels gingen verwerken, was deze zeer actief. Bij de verzonnen regels nam de activiteit echter aanzienlijk af. Het zou ook kunnen zijn dat alle grammatica dezelfde achtergrond hebben. Ze zouden dan allemaal dezelfde principes volgen. En deze principes waren ons al aangeboren ...