Nederlands » Lets | 57 [zevenenvijftig] | Bij de dokter

57 [piecdesmit sepiņi] Pie ārsta

Ik heb een afspraak bij de dokter.	Man ir pieraksts pie ārsta.
Ik heb om tien uur (’s ochtends) een afspraak.	Man ir pieraksts uz desmitiem.
Wat is uw naam?	Kā Jūs sauc?
Wilt u in de wachtkamer plaats nemen?	Lūdzu, gaidiet uzgaidāmajā telpā!
De dokter komt er zo aan.	Ārsts tūlīt nāks.
Bij welke verzekeringsmaatschappij bent u verzekerd?	Kur Jūs esat apdrošināta?
Wat kan ik voor u doen?	Ko es varu darīt Jūsu labā?
Heeft u pijn?	Vai Jums ir sāpes?
Waar doet het zeer?	Kur sāp?
Ik heb altijd rugpijn.	Man vienmēr sāp mugura.
Ik heb vaak hoofdpijn.	Man bieži sāp galva.
Ik heb af en toe buikpijn.	Man dažreiz sāp vēders.
Kunt u uw hemd uittrekken?	Lūdzu, atģērbieties līdz viduklim!
Gaat u alstublieft op de onderzoekstafel liggen!	Lūdzu, atgulieties uz dīvāna!
Uw bloeddruk is in orde.	Asinsspiediens ir kārtībā.
Ik geef u een injectie.	Es jums iešpricēšu.
Ik schrijf u pillen voor.	Es Jums iedošu tabletes.
Ik geef u een recept voor de apotheek.	Es Jums izrakstīšu recepti.

Gevoelens spreken ook verschillende talen!

Wereldwijd worden er veel verschillende talen gesproken. Een universele menselijke taal bestaat niet. Maar hoe is dat met onze gelaatsuitdrukkingen? Is de taal van gevoelens algemeen hetzelfde? Nee, ook hier zijn er verschillen! Lang geloofde men dat alle mensen dat het uiten van gevoelens gelijk waren. De taal van de gelaatsuitdrukkingen werd als algemeen begrijpbaar gezien. Charles Darwin geloofde dat gevoelens van vitaal belang waren voor de mens. Daarom moeten ze in alle culturen gelijk worden opgevat. Recente onderzoeken komen echter tot een andere conclusie. Ze tonen aan dat zelfs in de taal de gevoelens ook verschillend zijn. Dit betekent dat onze gelaatsuitdrukkingen door onze cultuur wordt beïnvloed. Daarom worden menselijke gevoelens wereldwijd anders vertoond en geïnterpreteerd. Wetenschappers onderscheiden zes primaire emoties. Deze zijn vreugde, verdriet, woede, afschuw, angst en verbazing. Maar de Europeanen hebben een andere gelaatsuitdrukking dan Aziaten. Ook lezen ze andere dingen in dezelfde gezichten. Dat hebben verschillende experimenten bevestigd. Hier kregen de testpersonen op een computer gezichten getoond. De testpersonen moesten beschrijven wat ze in hun gezichten konden lezen. Dat de resultaten verschillend waren had meerdere redenen. Op deze manier werden gevoelens in sommige culturen sterker aangetoond dan in andere. De intensiteit van de gelaatsuitdrukkingen wordt daarom niet overal hetzelfde begrepen. Ook gingen de mensen uit verschillende culturen aan andere dingen aandacht besteden. Aziaten kijken naar de ogen bij het lezen van gezichten. Europeanen en Amerikanen kijken echter ook op de lippen. Een gezichtsuitdrukking wordt echter in alle culturen begrepen ... Dat is een mooie glimlach!