Nederlands » Lets | 53 [drieënvijftig] | Winkels

53 [piecdesmit trīs] Veikali

Wij zoeken een sportwinkel.	Mēs meklējam sporta preču veikalu.
Wij zoeken een slagerij.	Mēs meklējam gaļas veikalu.
Wij zoeken een apotheek.	Mēs meklējam aptieku.
Wij willen namelijk een voetbal kopen.	Mēs vēlamies nopirkt futbolbumbu.
Wij willen namelijk salami kopen.	Mēs vēlamies nopirkt salami.
Wij willen namelijk medicijnen kopen.	Mēs vēlamies nopirkt medikamentus.
Wij zoeken een sportwinkel om een voetbal te kopen.	Mēs meklējam sporta preču veikalu, lai nopirktu futbolbumbu.
Wij zoeken een slagerij om salami te kopen.	Mēs meklējam gaļas veikalu, lai nopirktu salami.
Wij zoeken een apotheek om medicijnen te kopen.	Mēs meklējam aptieku, lai nopirktu medikamentus.
Ik zoek een juwelier.	Es meklēju juvelieri.
Ik zoek een fotowinkel.	Es meklēju fotopreču veikalu.
Ik zoek een banketbakkerij.	Es meklēju konditoreju.
Ik ben namelijk van plan een ring te kopen.	Man ir padomā nopirkt gredzenu.
Ik ben namelijk van plan een filmpje te kopen.	Man ir padomā nopirkt filmiņu.
Ik ben namelijk van plan een taart te kopen.	Man ir padomā nopirkt torti.
Ik zoek een juwelier om een ring te kopen.	Es meklēju juvelierizstrādājumu veikalu, lai nopirktu gredzenu.
Ik zoek een fotowinkel om een filmpje te kopen.	Es meklēju fotopreču veikalu, lai nopirktu filmiņu.
Ik zoek een banketbakkerij om een taart te kopen.	Es meklēju konditoreju, lai nopirktu torti.

Herinnering heeft een taal nodig

De eerste schooldag herinneren de meeste mensen zich nog wel. Wat er daarvoor gebeurde, dat weten ze niet meer. Van onze eerste levensjaren kunnen we niet veel meer herinneren Wat is de reden hiervan? Waarom herinneren wij ons niet meer wat wij beleefd hebben toen we nog een baby waren? De oorzaak is te vinden in de ontwikkeling. De taal en het geheugen worden ongeveer tegen dezelfde tijd ontwikkeld. En om iets te kunnen herinneren moeten mensen de taal gebruiken. Dat betekent dat hij al woorden nodig heeft voor wat hij heeft meegemaakt. Wetenschappers hebben verscheidene proeven bij kinderen uitgevoerd. Daarbij hebben ze een interessante ontdekking opgedaan. Zodra kinderen leren praten, vergeten ze alles wat daarvoor gebeurde. Het begin van de taal is dus ook het begin van de herinneringen. In de eerste drie jaar van hun leven gaan de kinderen zeer veel leren. Ze beleven elke dag weer nieuwe dingen. Ook gaan ze op deze leeftijd veel belangrijke ervaringen opdoen. Desondanks gaat het allemaal weer verloren. Psychologen noemen dit fenomeen een infantiele amnesie. Alleen de dingen die ze kunnen aanwijzen blijven bij de kinderen. Persoonlijke ervaringen worden door het autobiografisch geheugen bewaard. Het functioneert als een dagboek. Alle belangrijke dingen in het leven worden daar opgeslagen. Zo gaat het autobiografische geheugen vorm aan onze identiteit geven. Zijn ontwikkeling hangt echter af door de moedertaal te leren. En alleen door onze taal kunnen we ons geheugen activeren. Alle dingen die we als baby geleerd hebben, zijn natuurlijk niet echt weg. Het wordt ergens in onze hersenen opgeslagen. Maar we kunnen het niet meer terughalen... - Is dat niet erg jammer?