Nederlands » Italiaans | 58 [achtenvijftig] | Lichaamsdelen

58 [cinquantotto] Parti del corpo

Ik ben een man aan het tekenen.	Io disegno un uomo.
Eerst het hoofd.	Prima la testa.
De man draagt een hoed.	L’uomo indossa un cappello.
Je kan zijn haar niet zien.	Non si vedono i capelli.
Je kan ook zijn oren niet zien.	Non si vedono neanche le orecchie.
Je kan ook zijn rug niet zien.	Non si vede neanche la schiena.
Ik ben de ogen en de mond aan het tekenen.	Io disegno gli occhi e la bocca.
De man danst en lacht.	L’uomo balla e ride.
De man heeft een lange neus.	L’uomo ha il naso lungo.
Hij draagt een stok in zijn handen.	Lui ha in mano un bastone.
Hij draagt ook een sjaal om zijn nek.	Lui indossa anche una sciarpa intorno al collo.
Het is winter en het is koud.	È inverno e fa freddo.
De armen zijn gespierd.	Le braccia sono robuste.
De benen zijn ook gespierd.	Anche le gambe sono robuste.
De man is van sneeuw.	L’uomo è fatto di neve.
Hij draagt geen broek en geen jas.	Non indossa né pantaloni né cappotto / soprabito.
Maar de man bevriest niet.	Ma l’uomo non ha freddo.
Hij is een sneeuwman.	È un pupazzo di neve.

Is er een universele grammatica?

Als we een taal gaan leren, dan leren we ook de grammatica. Bij kinderen die hun moedertaal leren, gebeurt dit automatisch. Ze realiseren zich niet dat hun hersenen veel verschillende regels leren. Toch gaan ze vanaf het begin hun eigen taal leren. Omdat er vele talen bestaan, is er ook veel grammatica. Maar bestaat er ook een universele grammatica? Deze vraag houdt de wetenschap al een geruime tijd bezig. Nieuwe onderzoeken zouden hier een antwoord op kunnen geven. Maar hersenonderzoekers hebben een interessante ontdekking opgedaan. Ze hebben proefpersonen de grammaticaregels laten leren. Deze proefpersonen waren taalstudenten. Ze hebben Japans of Italiaans geleerd. De helft van de grammatica regels waren verzonnen. Maar de proefpersonen wisten dat niet. Nadat ze klaar waren met het leren werden de zinnen aan de leerlingen gepresenteerd. De proefpersonen moesten beoordelen of de zinnen correct waren. Terwijl ze hun opdracht gingen oplossen, werden hun hersenen geanalyseerd. Dat wil zeggen dat de onderzoekers de activiteit van de hersenen hebben gemeten. Zo konden ze controleren hoe de hersenen op de zinnen gingen reageren. En het lijkt alsof onze hersenen de grammatica herkent! Bij de verwerking van de taal zijn specifieke hersengebieden actief. Hiertoe behoort ook het gebied van Broca. Het bevindt zich in de linker cerebrale. Toen de studenten de echte regels gingen verwerken, was deze zeer actief. Bij de verzonnen regels nam de activiteit echter aanzienlijk af. Het zou ook kunnen zijn dat alle grammatica dezelfde achtergrond hebben. Ze zouden dan allemaal dezelfde principes volgen. En deze principes waren ons al aangeboren ...