Nederlands » Italiaans | 57 [zevenenvijftig] | Bij de dokter

57 [cinquantasette] Dal dottore

Ik heb een afspraak bij de dokter.	Ho un appuntamento dal dottore.
Ik heb om tien uur (’s ochtends) een afspraak.	Ho l’appuntamento alle dieci.
Wat is uw naam?	Come si chiama?
Wilt u in de wachtkamer plaats nemen?	Per cortesia, si accomodi nella sala d’attesa.
De dokter komt er zo aan.	Il dottore arriva subito.
Bij welke verzekeringsmaatschappij bent u verzekerd?	Che assicurazione ha?
Wat kan ik voor u doen?	Che cosa posso fare per Lei?
Heeft u pijn?	Prova dei dolori?
Waar doet het zeer?	Dove Le fa male?
Ik heb altijd rugpijn.	Ho sempre dolori alla schiena / mal di schiena.
Ik heb vaak hoofdpijn.	Ho spesso mal di testa.
Ik heb af en toe buikpijn.	Qualche volta ho mal di pancia.
Kunt u uw hemd uittrekken?	Per favore, si metta a torso nudo!
Gaat u alstublieft op de onderzoekstafel liggen!	Si sdrai sul lettino per cortesia!
Uw bloeddruk is in orde.	La pressione è a posto.
Ik geef u een injectie.	Le faccio un’iniezione.
Ik schrijf u pillen voor.	Le prescrivo delle medicine.
Ik geef u een recept voor de apotheek.	Le prescrivo una ricetta per la farmacia.

Gevoelens spreken ook verschillende talen!

Wereldwijd worden er veel verschillende talen gesproken. Een universele menselijke taal bestaat niet. Maar hoe is dat met onze gelaatsuitdrukkingen? Is de taal van gevoelens algemeen hetzelfde? Nee, ook hier zijn er verschillen! Lang geloofde men dat alle mensen dat het uiten van gevoelens gelijk waren. De taal van de gelaatsuitdrukkingen werd als algemeen begrijpbaar gezien. Charles Darwin geloofde dat gevoelens van vitaal belang waren voor de mens. Daarom moeten ze in alle culturen gelijk worden opgevat. Recente onderzoeken komen echter tot een andere conclusie. Ze tonen aan dat zelfs in de taal de gevoelens ook verschillend zijn. Dit betekent dat onze gelaatsuitdrukkingen door onze cultuur wordt beïnvloed. Daarom worden menselijke gevoelens wereldwijd anders vertoond en geïnterpreteerd. Wetenschappers onderscheiden zes primaire emoties. Deze zijn vreugde, verdriet, woede, afschuw, angst en verbazing. Maar de Europeanen hebben een andere gelaatsuitdrukking dan Aziaten. Ook lezen ze andere dingen in dezelfde gezichten. Dat hebben verschillende experimenten bevestigd. Hier kregen de testpersonen op een computer gezichten getoond. De testpersonen moesten beschrijven wat ze in hun gezichten konden lezen. Dat de resultaten verschillend waren had meerdere redenen. Op deze manier werden gevoelens in sommige culturen sterker aangetoond dan in andere. De intensiteit van de gelaatsuitdrukkingen wordt daarom niet overal hetzelfde begrepen. Ook gingen de mensen uit verschillende culturen aan andere dingen aandacht besteden. Aziaten kijken naar de ogen bij het lezen van gezichten. Europeanen en Amerikanen kijken echter ook op de lippen. Een gezichtsuitdrukking wordt echter in alle culturen begrepen ... Dat is een mooie glimlach!