Nederlands » Indonesisch | 57 [zevenenvijftig] | Bij de dokter

57 [lima puluh tujuh] Di dokter

Ik heb een afspraak bij de dokter.	Saya mempunyai janji bertemu dokter.
Ik heb om tien uur (’s ochtends) een afspraak.	Saya mempunyai janji jam sepuluh.
Wat is uw naam?	Siapa nama Anda?
Wilt u in de wachtkamer plaats nemen?	Silakan duduk di ruang tunggu.
De dokter komt er zo aan.	Dokternya datang sebentar lagi.
Bij welke verzekeringsmaatschappij bent u verzekerd?	Apa nama asuransi kesehatan Anda?
Wat kan ik voor u doen?	Apa yang dapat saya lakukan untuk Anda?
Heeft u pijn?	Apakah Anda merasa sakit?
Waar doet het zeer?	Di mana yang sakit?
Ik heb altijd rugpijn.	Saya selalu mempunyai sakit punggung.
Ik heb vaak hoofdpijn.	Saya sering sakit kepala.
Ik heb af en toe buikpijn.	Kadang-kadang saya sakit perut.
Kunt u uw hemd uittrekken?	Silakan buka baju bagian atas!
Gaat u alstublieft op de onderzoekstafel liggen!	Silakan berbaring!
Uw bloeddruk is in orde.	Tekanan darahnya normal.
Ik geef u een injectie.	Saya beri Anda suntikan.
Ik schrijf u pillen voor.	Saya beri Anda tablet.
Ik geef u een recept voor de apotheek.	Saya beri Anda resep untuk apotik.

Gevoelens spreken ook verschillende talen!

Wereldwijd worden er veel verschillende talen gesproken. Een universele menselijke taal bestaat niet. Maar hoe is dat met onze gelaatsuitdrukkingen? Is de taal van gevoelens algemeen hetzelfde? Nee, ook hier zijn er verschillen! Lang geloofde men dat alle mensen dat het uiten van gevoelens gelijk waren. De taal van de gelaatsuitdrukkingen werd als algemeen begrijpbaar gezien. Charles Darwin geloofde dat gevoelens van vitaal belang waren voor de mens. Daarom moeten ze in alle culturen gelijk worden opgevat. Recente onderzoeken komen echter tot een andere conclusie. Ze tonen aan dat zelfs in de taal de gevoelens ook verschillend zijn. Dit betekent dat onze gelaatsuitdrukkingen door onze cultuur wordt beïnvloed. Daarom worden menselijke gevoelens wereldwijd anders vertoond en geïnterpreteerd. Wetenschappers onderscheiden zes primaire emoties. Deze zijn vreugde, verdriet, woede, afschuw, angst en verbazing. Maar de Europeanen hebben een andere gelaatsuitdrukking dan Aziaten. Ook lezen ze andere dingen in dezelfde gezichten. Dat hebben verschillende experimenten bevestigd. Hier kregen de testpersonen op een computer gezichten getoond. De testpersonen moesten beschrijven wat ze in hun gezichten konden lezen. Dat de resultaten verschillend waren had meerdere redenen. Op deze manier werden gevoelens in sommige culturen sterker aangetoond dan in andere. De intensiteit van de gelaatsuitdrukkingen wordt daarom niet overal hetzelfde begrepen. Ook gingen de mensen uit verschillende culturen aan andere dingen aandacht besteden. Aziaten kijken naar de ogen bij het lezen van gezichten. Europeanen en Amerikanen kijken echter ook op de lippen. Een gezichtsuitdrukking wordt echter in alle culturen begrepen ... Dat is een mooie glimlach!