Nederlands » Deens | 65 [vijfenzestig] | Ontkenning 2

65 [femogtres] Benægtelse 2

Is de ring duur?	Er ringen dyr?
Nee, hij kost maar honderd euro.	Nej, den koster kun hundrede euro.
Maar ik heb er maar vijftig.	Men jeg har kun halvtreds.
Ben je al klaar?	Er du allerede færdig?
Nee, nog niet.	Nej, ikke endnu.
Maar ik ben zo klaar.	Men jeg er snart færdig.
Wil je nog soep?	Vil du have mere suppe?
Nee, ik wil er geen meer.	Nej, jeg vil ikke have mere.
Maar nog wel een ijsje.	Men en is mere.
Woon je hier al lang?	Har du boet her længe?
Nee, pas een maand.	Nej, kun en måned.
Maar ik ken al veel mensen.	Men jeg kender allerede mange mennesker.
Ga je morgen naar huis?	Kører du hjem i morgen?
Nee, pas in het weekend.	Nej, først i weekenden.
Maar ik kom zondag al terug.	Men jeg kommer tilbage allerede på søndag.
Is je dochter al volwassen?	Er din datter allerede voksen?
Nee, ze is pas zeventien.	Nej, hun er kun sytten.
Maar ze heeft al een vriend.	Men hun har allerede en kæreste.

Genetische mutatie maakt het spreken mogelijk

Van alle levende wezens in de wereld kan alleen de mens spreken. Dit onderscheidt hun van dieren en planten. Natuurlijk kunnen ook dieren en planten met elkaar communiceren. Ze beheersen nog niet de complexe lettergrepen Maar waarom kan de mens wel spreken? Om te kunnen spreken zijn er organische kenmerken nodig. Deze fysische eigenschappen hebben alleen mensen. Het is natuurlijk niet vanzelfsprekend dat deze zijn ontwikkeld In de evolutionaire geschiedenis gebeurde niets zonder een reden. Uiteindelijk begon de mens te praten. Wanneer het precies gebeurde is nog niet bekend. Maar er moest iets gebeurd zijn dat de mens liet spreken. Onderzoekers denken dat een genetische mutatie daarvoor verantwoordelijk was. Antropologen hebben de erfelijkheid van verschillende organismen vergeleken. Het is bekend dat een bepaald gen de taal beïnvloeden gaat. Mensen met een beschadiging hebben problemen met talen. Ze kunnen zichzelf niet goed uitdrukken en begrijpen de woorden minder goed. Dit gen werden bij mensen, apen en muizen onderzocht. Bij mensen en chimpansees is het zeer vergelijkbaar. Slechts twee kleine verschillen worden herkend. Deze verschillen zijn echter in de hersenen merkbaar. Samen met andere genen worden bepaalde hersenactiviteiten beïnvloedt. Hierdoor kan de mens spreken en de aap niet. Het mysterie van de menselijke taal is daarmee nog niet opgelost. Omdat de genmutatie alleen niet voldoende is om te kunnen spreken. Onderzoekers hebben de menselijke genvariant in muizen geïmplanteerd. Ze konden daarna nog niet spreken ... Het piepen had alleen maar een ander geluid!