Nederlands » Bosnisch | 59 [negenenvijftig] | Op het postkantoor

59 [pedeset i devet] U pošti

Waar is het dichtstbijzijnde postkantoor?	Gdje je najbliža pošta?
Is het ver naar het volgende postkantoor?	Je li daleko najbliža pošta?
Waar is de dichtstbijzijnde brievenbus?	Gdje je najbliže poštansko sanduče?
Ik heb een paar postzegels nodig.	Trebam nekoliko poštanskih markica.
Voor een kaart en een brief.	Za razglednicu i pismo.
Hoe duur is de port naar Amerika?	Kolika je poštarina za Ameriku?
Hoe zwaar is dat pakket?	Koliko je težak paket?
Kan ik het per luchtpost sturen?	Mogu li ga poslati zračnom poštom?
Hoe lang duurt het voor het aankomt?	Koliko dugo traje dok stigne?
Waar kan ik telefoneren?	Gdje mogu telefonirati?
Waar is de dichtstbijzijnde telefooncel?	Gdje je najbliža telefonska govornica?
Heeft u telefoonkaarten?	Imate li telefonske kartice?
Heeft u een telefoonboek?	Imate li telefonski imenik?
Kent u het landnummer van Oostenrijk?	Znate li pozivni broj za Austriju?
Een ogenblik, ik zoek het op.	Momenat, pogledaću.
De lijn is steeds bezet.	Linija je uvijek zauzeta.
Welk nummer heeft u gekozen?	Koji ste broj birali?
U moet eerst een nul kiezen!	Morate prvo birati nulu!

De moedertaal blijft altijd de belangrijkste taal

Onze moedertaal is de eerste taal die we leren. Dit gebeurt onbewust en we merken het niet. De meeste mensen hebben maar één moedertaal. Alle andere talen worden als vreemde talen geleerd. Natuurlijk zijn er ook mensen die met meerdere talen opgroeien. Zij spreken deze talen toch minder goed. Vaak worden de talen ook anders gebruikt. De ene taal wordt bijvoorbeeld op het werk gesproken. En de andere wordt thuis gebruikt. Hoe goed we een taal spreken hangt van verschillende factoren af. Als jonge kinderen leren ze meestal zeer goed. Onze taalcentrum is in deze levensjaren het meest effectief. Ook is het van groot belang hoe vaak we een taal spreken. Hoe meer we ze gebruiken, des te beter spreken we het uit. Onderzoekers zijn echter van mening dat we geen twee talen even goed kunnen leren. Eén taal blijft altijd de belangrijkste taal. Experimenten schijnen deze hypothese te kunnen bevestigen. Voor een onderzoek werden verschillende personen getest. Een deel van de testpersonen spraken twee talen vloeiend. Ze hadden Chinees als moedertaal en Engels als tweede taal De andere helft van de testpersonen spraken alleen Engels als moedertaal. Deze testpersonen moesten eenvoudige opdrachten in het Engels oplossen. Daarbij werden de activiteit van de hersenen gemeten. En het ging verschillen in de hersenen van de proefpersonen aantonen! Bij de meertaligen was één hersengebied bijzonder actief. De eentalige mensen vertoonden echter geen activiteit in dit gebied. Beide groepen hebben de taken even snel en goed opgelost. Toch hebben de Chinezen alles nog in hun moedertaal vertaald...