Nederlands » Bosnisch | 58 [achtenvijftig] | Lichaamsdelen

58 [pedeset i osam] Dijelovi tijela

Ik ben een man aan het tekenen.	Ja crtam muškarca.
Eerst het hoofd.	Prvo glavu.
De man draagt een hoed.	Muškarac nosi šešir.
Je kan zijn haar niet zien.	Kosa se ne vidi.
Je kan ook zijn oren niet zien.	Uši se također ne vide.
Je kan ook zijn rug niet zien.	Leđa se također ne vide.
Ik ben de ogen en de mond aan het tekenen.	Ja crtam oči i usta.
De man danst en lacht.	Muškarac pleše i smije se.
De man heeft een lange neus.	Muškarac ima dug nos.
Hij draagt een stok in zijn handen.	On nosi štap u rukama.
Hij draagt ook een sjaal om zijn nek.	On također nosi šal oko vrata.
Het is winter en het is koud.	Zima je i hladno je.
De armen zijn gespierd.	Ruke su snažne.
De benen zijn ook gespierd.	Noge su također snažne.
De man is van sneeuw.	Muškarac je od snijega.
Hij draagt geen broek en geen jas.	On ne nosi hlače i kaput.
Maar de man bevriest niet.	Ali muškarac se ne smrzava.
Hij is een sneeuwman.	On je snjegović.

Is er een universele grammatica?

Als we een taal gaan leren, dan leren we ook de grammatica. Bij kinderen die hun moedertaal leren, gebeurt dit automatisch. Ze realiseren zich niet dat hun hersenen veel verschillende regels leren. Toch gaan ze vanaf het begin hun eigen taal leren. Omdat er vele talen bestaan, is er ook veel grammatica. Maar bestaat er ook een universele grammatica? Deze vraag houdt de wetenschap al een geruime tijd bezig. Nieuwe onderzoeken zouden hier een antwoord op kunnen geven. Maar hersenonderzoekers hebben een interessante ontdekking opgedaan. Ze hebben proefpersonen de grammaticaregels laten leren. Deze proefpersonen waren taalstudenten. Ze hebben Japans of Italiaans geleerd. De helft van de grammatica regels waren verzonnen. Maar de proefpersonen wisten dat niet. Nadat ze klaar waren met het leren werden de zinnen aan de leerlingen gepresenteerd. De proefpersonen moesten beoordelen of de zinnen correct waren. Terwijl ze hun opdracht gingen oplossen, werden hun hersenen geanalyseerd. Dat wil zeggen dat de onderzoekers de activiteit van de hersenen hebben gemeten. Zo konden ze controleren hoe de hersenen op de zinnen gingen reageren. En het lijkt alsof onze hersenen de grammatica herkent! Bij de verwerking van de taal zijn specifieke hersengebieden actief. Hiertoe behoort ook het gebied van Broca. Het bevindt zich in de linker cerebrale. Toen de studenten de echte regels gingen verwerken, was deze zeer actief. Bij de verzonnen regels nam de activiteit echter aanzienlijk af. Het zou ook kunnen zijn dat alle grammatica dezelfde achtergrond hebben. Ze zouden dan allemaal dezelfde principes volgen. En deze principes waren ons al aangeboren ...