मराठी » कोरियन | ७९ [एकोणऐंशी] | विशेषणे २

79 [일흔아홉] 형용사 2

79 [ilheun-ahob] hyeong-yongsa 2

मी निळा पोषाख घातला आहे.	저는 파란색 원피스를 입고 있어요.; jeoneun palansaeg wonpiseuleul ibgo iss-eoyo.
मी लाल पोषाख घातला आहे.	저는 빨간색 원피스를 입고 있어요.; jeoneun ppalgansaeg wonpiseuleul ibgo iss-eoyo.
मी हिरवा पोषाख घातला आहे.	저는 초록색 원피스를 입고 있어요.; jeoneun chologsaeg wonpiseuleul ibgo iss-eoyo.
मी काळी बॅग खरेदी करत आहे.	저는 검은색 가방을 사고 있어요.; jeoneun geom-eunsaeg gabang-eul sago iss-eoyo.
मी तपकिरी बॅग खरेदी करत आहे.	저는 갈색 가방을 사고 있어요.; jeoneun galsaeg gabang-eul sago iss-eoyo.
मी पांढरी बॅग खरेदी करत आहे.	저는 하얀색 가방을 사고 있어요.; jeoneun hayansaeg gabang-eul sago iss-eoyo.
मला एक नवीन कार पाहिजे.	저는 새 차가 필요해요.; jeoneun sae chaga pil-yohaeyo.
मला एक वेगवान कार पाहिजे.	저는 빠른 차가 필요해요.; jeoneun ppaleun chaga pil-yohaeyo.
मला एक आरामदायी कार पाहिजे.	저는 편한 차가 필요해요.; jeoneun pyeonhan chaga pil-yohaeyo.
वर एक म्हातारी स्त्री राहत आहे.	나이든 여인이 위에 살아요.; naideun yeoin-i wie sal-ayo.
वर एक लठ्ठ स्त्री राहत आहे.	뚱뚱한 여인이 위에 살아요.; ttungttunghan yeoin-i wie sal-ayo.
खाली एक जिज्ञासू स्त्री राहत आहे.	호기심 많은 여인이 밑에 살아요.; hogisim manh-eun yeoin-i mit-e sal-ayo.
आमचे पाहुणे चांगले लोक होते.	저희 손님들은 좋은 사람들이었어요.; jeohui sonnimdeul-eun joh-eun salamdeul-ieoss-eoyo.
आमचे पाहुणे नम्र लोक होते.	저희 손님들은 친절한 사람들이었어요.; jeohui sonnimdeul-eun chinjeolhan salamdeul-ieoss-eoyo.
आमचे पाहुणे वैशिष्टपूर्ण लोक होते.	저희 손님들은 흥미로운 사람들이었어요.; jeohui sonnimdeul-eun heungmiloun salamdeul-ieoss-eoyo.
माझी मुले प्रेमळ आहेत.	저는 사랑스러운 아이들이 있어요.; jeoneun salangseuleoun aideul-i iss-eoyo.
पण शेजा – यांची मुले खोडकर आहेत.	하지만 이웃들은 건방진 아이들이 있어요.; hajiman iusdeul-eun geonbangjin aideul-i iss-eoyo.
आपली मुले सुस्वभावी आहेत का?	당신의 아이들은 얌전해요?; dangsin-ui aideul-eun yamjeonhaeyo?

मुले योग्य पद्धतीने बोलावयास कसे शिकतील.

एखादी व्यक्ती जन्माला आल्यावर लगेचच ती इतरांशी संवाद साधते. लहान बाळांना काही हवे असल्यास ते रडतात. वयाच्या काही महिन्यांचे झाल्यावर ते काही सोपे शब्द बोलू शकतात. वयाच्या दोन वर्षे असताना ते जवळजवळ 3 शब्द असणारे वाक्ये बोलू शकतात. मुले बोलायला लागल्यावर आपण त्यांच्यावर प्रभाव टाकू शकत नाही. परंतु, लहान मुलांनी त्यांची मूळ भाषा किती चांगल्या पद्धतीने बोलावी यावर आपण प्रभाव टाकू शकतो. त्यासाठी, मात्र आपल्याला काही गोष्टींचा विचार करावा लागेल. या सर्वांपेक्षा मुलांच्या शिकण्यास नेहमी प्रवृत्त केले पाहिजे. जेव्हा लहान मूल बोलते तेव्हा त्यास याची जाणीव व्हावयास हवी की तो कशात तरीयशस्वी होत आहे. लहान मुलांना सकारात्मक प्रतिक्रिया म्हणून स्मितहास्य आवडते. मोठी मुले त्यांच्या आजूबाजूच्या वातावरणामध्ये संवाद शोधत असतात. ते त्यांच्या आजूबाजूच्या लोकांच्या भाषेप्रमाणे स्वतःला अभिमुख करतात. त्यामुळे त्यांच्या पालकांचे आणि शिक्षकांचे भाषा कौशल्य महत्वाचे आहे. मुलांनी देखील हे जाणून घेतले पहिजे की भाषा ही मौल्यवान आहे. परंतु, त्यांनी या प्रक्रियेमध्ये मजा लुटली पाहिजे. तथापि, मोठ्याने वाचन केल्याने त्यांना कळेल की भाषा किती रोमांचक आहे. पालकांनी देखील हे शक्य तितक्या वेळा त्यांच्या पाल्याबरोबर केले पाहिजे. जेव्हा गोष्टी मुलांच्या अनुभवास येतात तेव्हा त्यांना त्याबद्दल बोलावयाचे असते. द्विभाषिक म्हणून मोठ्या होणार्‍या मुलांना निश्चित आणि कडक नियमांची आवश्यकता असते. त्यांना माहिती पाहिजे की कोणाबरोबर कोणती भाषा बोलावयाची आहे. अशा पद्धतीने ते दोन भाषांमधील फरक जाणून घेऊ शकतील. लहान मुले जेव्हा शाळेत जायला लागतात, तेव्हा त्यांची भाषा बदलते. ते नवीन बोली भाषा बोलायला शिकतात. अशा वेळी पालकांनी त्यांची मुले कशी बोलतात याकडे लक्ष देणे महत्त्वाचे ठरते. संशोधन असे दर्शविते की, पहिली भाषा मेंदूवर कायमची बिंबविली जाते. लहान मुले म्हणून आपण जे काही शिकतो ते आपल्याबरोबर आयुष्यभर असते. लहान मूल असताना जो त्याची मूळ भाषा व्यवस्थितपणे शिकतो त्याला त्याचे नंतर चांगले परिणाम मिळतात. तो नवीन गोष्टी लवकर आणि चांगल्या पद्धतीने शिकतो - फक्त परदेशी भाषा नाही...