ελληνικά » φινλανδικά | 65 [εξήντα πέντε] | Άρνηση 2

65 [kuusikymmentäviisi] Kieltomuoto 2

Το δαχτυλίδι είναι ακριβό;	Onko tämä sormus kallis?
Όχι, κοστίζει μόνο εκατό ευρώ.	Ei, se maksaa vain sata euroa.
Όμως έχω μόνο πενήντα.	Mutta minulla on vain viisikymmentä.
Είσαι ήδη έτοιμος / έτοιμη;	Oletko jo valmis?
Όχι ακόμα.	Ei, en vielä.
Αλλά σε πολύ λίγο θα είμαι (έτοιμος / έτοιμη).	Mutta olen kohta valmis.
Θα ήθελες και άλλη σούπα;	Haluaisitko vielä keittoa?
Όχι, δεν θέλω άλλη σούπα.	Ei, en halua enää.
Αλλά ένα παγωτό.	Mutta haluaisin vielä jäätelön.
Μένεις καιρό εδώ;	Oletko asunut kauan täällä?
Όχι, μόνο έναν μήνα.	En, vasta kuukauden.
Αλλά έχω ήδη πολλούς γνωστούς.	Mutta tunnen jo paljon ihmisiä.
Πας αύριο σπίτι;	Lähdetkö huomenna kotiin?
Όχι, το σαββατοκύριακο.	En, vasta viikonloppuna.
Αλλά την Κυριακή κιόλας θα επιστρέψω.	Mutta tulen jo sunnuntaina takaisin.
Έχει ενηλικιωθεί η κόρη σου;	Onko tyttäresi jo aikuinen?
Όχι, είναι μόλις δεκαεπτά.	Ei, hän on vasta seitsemäntoista.
Αλλά έχει ήδη φίλο.	Mutta hänellä on jo poikaystävä.

Οι γενετικές μεταλλάξεις καθιστούν την ομιλία εφικτή

Από όλα τα ζωντανά πλάσματα στον κόσμο μόνο ο άνθρωπος μπορεί και μιλάει. Αυτό ξεχωρίζει τον άνθρωπο από τα ζώα και τα φυτά. Φυσικά, και τα ζώα και τα φυτά επικοινωνούν μεταξύ τους. Η γλώσσα τους όμως δεν είναι σύνθετη με συλλαβές. Πως όμως ο άνθρωπος μπορεί και μιλάει? Για την ομιλία χρειάζονται συγκεκριμένα οργανικά χαρακτηριστικά. Μόνο ο άνθρωπος έχει αυτές τις σωματικές ιδιότητες. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι τις έχει αναπτύξει ο ίδιος. Στην ιστορία της εξέλιξης, τίποτα δεν συμβαίνει χωρίς αιτία. Κάποια στιγμή ο άνθρωπος ξεκίνησε να μιλάει. Δεν γνωρίζουμε πότε ακριβώς έγινε αυτό. Σίγουρα όμως συνέβη κάτι, το οποίο έφερε την ομιλία στον άνθρωπο. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι για αυτό ευθύνεται μια γενετική μετάλλαξη. Οι ανθρωπολόγοι σύγκριναν το γενετικό υλικό διαφόρων πλασμάτων. Είναι γνωστό ότι ένα συγκεκριμένο γονίδιο επηρεάζει την ομιλία. Στους ανθρώπους, όπου το γονίδιο αυτό είναι ελαττωματικό, υπάρχουν προβλήματα στην ομιλία. Έχουν πρόβλημα στην έκφρασή τους και δεν καταλαβαίνουν τις λέξεις σωστά. Το γονίδιο αυτό ερευνήθηκε σε ανθρώπους, πιθήκους και ποντίκια. Στους ανθρώπους και στους χιμπατζήδες υπάρχει μεγάλη ομοιότητα. Διαπιστώνονται μόνο δύο μικρές διαφορές. Αυτές οι διαφορές όμως επιδρούν στον εγκέφαλο. Μαζί με άλλα γονίδια επηρεάζουν ορισμένες εγκεφαλικές δραστηριότητες. Έτσι ο άνθρωπος μπορεί να μιλήσει και ο πίθηκος δεν μπορεί. Παρόλα αυτά, το μυστήριο της ανθρώπινης γλώσσας παραμένει άλυτο. Διότι η γονιδιακή μετάλλαξη από μόνη της δεν αρκεί για να μπορεί κανείς να μιλήσει. Οι επιστήμονες εμφύτευσαν αυτό το ανθρώπινο γονίδιο σε ποντίκια. Αυτό δεν τα έκανε να μιλήσουν... Οι ήχοι τους όμως ακούγονταν διαφορετικοί!