Tale en spreekwoorde

Daar is spreekwoorde in elke taal. In dié opsig is spreekwoorde ’n belangrike deel van nasionale identiteit. Spreekwoorde onthul ’n land se norme en waardes. Hul vorm is algemeen bekend en vasgelê, nie veranderbaar nie. Spreekwoorde is altyd kort en bondig. Metafore word dikwels daarin gebruik. Baie spreekwoorde is ook poëties gevorm. Die meeste spreekwoorde gee ons raad of reëls vir gedrag. Sommige spreekwoorde lewer ook duidelik kritiek. Spreekwoorde gebruik ook dikwels stereotipes. Hulle kan oor vermeende tipiese eienskappe van ander lande of mense wees. Spreekwoorde het ’n lang tradisie. Aristoteles het hulle as kort filosofiese stukke aangeprys. Hulle is ’n belangrike stilistiese instrument in retoriek en letterkunde. Wat hulle besonders maak, is dat hulle altyd aktueel bly. In taalkunde is daar ’n dissipline wat net aan hulle gewy word. Baie spreekwoorde bestaan in verskeie tale. Dus kan hulle leksikaal identies wees. In so ’n geval gebruik sprekers van verskillende tale dieselfde woorde. Bellende Hunde beißen nicht, Perro que ladra no muerde. (DE-ES) Ander gesegdes is semanties eenders. Dit beteken dieselfde idee word deur ander woorde oorgedra. Appeler un chat un chat, Dire pane al pane e vino al vino. (FR-IT) Spreekwoorde help ons om ander mense en kulture te verstaan. Die interessantste is spreekwoorde wat wêreldwyd voorkom. Hulle gaan oor die “groot” onderwerpe van die menslike lewe. Die spreekwoorde handel oor universele ervarings. Hulle bewys dat ons almal eenders is – ongeag watter taal ons praat!