Nederlands » Noors | 58 [achtenvijftig] | Lichaamsdelen

58 [femtiåtte] Kroppsdeler

Ik ben een man aan het tekenen.	Jeg tegner en mann.
Eerst het hoofd.	Først hodet.
De man draagt een hoed.	Mannen har på seg en hatt.
Je kan zijn haar niet zien.	Man ser ikke håret.
Je kan ook zijn oren niet zien.	Man ser ikke ørene heller.
Je kan ook zijn rug niet zien.	Man ser ikke ryggen heller.
Ik ben de ogen en de mond aan het tekenen.	Jeg tegner øynene og munnen.
De man danst en lacht.	Mannen danser og ler.
De man heeft een lange neus.	Mannen har en lang nese.
Hij draagt een stok in zijn handen.	Han har en stokk i hånden.
Hij draagt ook een sjaal om zijn nek.	Han har dessuten et skjerf rundt halsen.
Het is winter en het is koud.	Det er vinter og det er kaldt.
De armen zijn gespierd.	Armene er kraftige.
De benen zijn ook gespierd.	Beina er også kraftige.
De man is van sneeuw.	Mannen er laget av snø.
Hij draagt geen broek en geen jas.	Han har ingen bukse på seg og ingen kåpe.
Maar de man bevriest niet.	Men mannen fryser ikke.
Hij is een sneeuwman.	Det er en snømann.

Is er een universele grammatica?

Als we een taal gaan leren, dan leren we ook de grammatica. Bij kinderen die hun moedertaal leren, gebeurt dit automatisch. Ze realiseren zich niet dat hun hersenen veel verschillende regels leren. Toch gaan ze vanaf het begin hun eigen taal leren. Omdat er vele talen bestaan, is er ook veel grammatica. Maar bestaat er ook een universele grammatica? Deze vraag houdt de wetenschap al een geruime tijd bezig. Nieuwe onderzoeken zouden hier een antwoord op kunnen geven. Maar hersenonderzoekers hebben een interessante ontdekking opgedaan. Ze hebben proefpersonen de grammaticaregels laten leren. Deze proefpersonen waren taalstudenten. Ze hebben Japans of Italiaans geleerd. De helft van de grammatica regels waren verzonnen. Maar de proefpersonen wisten dat niet. Nadat ze klaar waren met het leren werden de zinnen aan de leerlingen gepresenteerd. De proefpersonen moesten beoordelen of de zinnen correct waren. Terwijl ze hun opdracht gingen oplossen, werden hun hersenen geanalyseerd. Dat wil zeggen dat de onderzoekers de activiteit van de hersenen hebben gemeten. Zo konden ze controleren hoe de hersenen op de zinnen gingen reageren. En het lijkt alsof onze hersenen de grammatica herkent! Bij de verwerking van de taal zijn specifieke hersengebieden actief. Hiertoe behoort ook het gebied van Broca. Het bevindt zich in de linker cerebrale. Toen de studenten de echte regels gingen verwerken, was deze zeer actief. Bij de verzonnen regels nam de activiteit echter aanzienlijk af. Het zou ook kunnen zijn dat alle grammatica dezelfde achtergrond hebben. Ze zouden dan allemaal dezelfde principes volgen. En deze principes waren ons al aangeboren ...