Nederlands » Noors - Nynorsk | 58 [achtenvijftig] | Lichaamsdelen

58 [femtiåtte] Kroppsdelar

Ik ben een man aan het tekenen.	Eg teiknar ein mann.
Eerst het hoofd.	Fyrst hovudet.
De man draagt een hoed.	Mannen har på seg ein hatt.
Je kan zijn haar niet zien.	Du ser ikkje håret.
Je kan ook zijn oren niet zien.	Du ser ikkje øyro heller.
Je kan ook zijn rug niet zien.	Du ser ikkje ryggen heller.
Ik ben de ogen en de mond aan het tekenen.	Eg teiknar augo og munnen.
De man danst en lacht.	Mannen dansar og ler.
De man heeft een lange neus.	Mannen har lang nase.
Hij draagt een stok in zijn handen.	Han har ein stokk i handa.
Hij draagt ook een sjaal om zijn nek.	Han har òg eit skjerf rundt halsen.
Het is winter en het is koud.	Det er vinter, og det er kaldt.
De armen zijn gespierd.	Armane er kraftige.
De benen zijn ook gespierd.	Beina er òg kraftige.
De man is van sneeuw.	Mannen er av snø.
Hij draagt geen broek en geen jas.	Han har inga bukse på seg, og ingen frakk.
Maar de man bevriest niet.	Men mannen frys ikkje.
Hij is een sneeuwman.	Det er ein snømann.

Is er een universele grammatica?

Als we een taal gaan leren, dan leren we ook de grammatica. Bij kinderen die hun moedertaal leren, gebeurt dit automatisch. Ze realiseren zich niet dat hun hersenen veel verschillende regels leren. Toch gaan ze vanaf het begin hun eigen taal leren. Omdat er vele talen bestaan, is er ook veel grammatica. Maar bestaat er ook een universele grammatica? Deze vraag houdt de wetenschap al een geruime tijd bezig. Nieuwe onderzoeken zouden hier een antwoord op kunnen geven. Maar hersenonderzoekers hebben een interessante ontdekking opgedaan. Ze hebben proefpersonen de grammaticaregels laten leren. Deze proefpersonen waren taalstudenten. Ze hebben Japans of Italiaans geleerd. De helft van de grammatica regels waren verzonnen. Maar de proefpersonen wisten dat niet. Nadat ze klaar waren met het leren werden de zinnen aan de leerlingen gepresenteerd. De proefpersonen moesten beoordelen of de zinnen correct waren. Terwijl ze hun opdracht gingen oplossen, werden hun hersenen geanalyseerd. Dat wil zeggen dat de onderzoekers de activiteit van de hersenen hebben gemeten. Zo konden ze controleren hoe de hersenen op de zinnen gingen reageren. En het lijkt alsof onze hersenen de grammatica herkent! Bij de verwerking van de taal zijn specifieke hersengebieden actief. Hiertoe behoort ook het gebied van Broca. Het bevindt zich in de linker cerebrale. Toen de studenten de echte regels gingen verwerken, was deze zeer actief. Bij de verzonnen regels nam de activiteit echter aanzienlijk af. Het zou ook kunnen zijn dat alle grammatica dezelfde achtergrond hebben. Ze zouden dan allemaal dezelfde principes volgen. En deze principes waren ons al aangeboren ...