Nederlands » Indonesisch | 53 [drieënvijftig] | Winkels

53 [lima puluh tiga] Toko

Wij zoeken een sportwinkel.	Kami mencari sebuah toko peralatan olahraga.
Wij zoeken een slagerij.	Kami mencari sebuah toko daging.
Wij zoeken een apotheek.	Kami mencari sebuah apotik.
Wij willen namelijk een voetbal kopen.	Kami ingin membeli sebuah bola sepak.
Wij willen namelijk salami kopen.	Kami ingin membeli salami.
Wij willen namelijk medicijnen kopen.	Kami ingin membeli obat-obatan.
Wij zoeken een sportwinkel om een voetbal te kopen.	Kami mencari toko peralatan olahraga untuk membeli bola sepak.
Wij zoeken een slagerij om salami te kopen.	Kami mencari toko daging untuk membeli salami.
Wij zoeken een apotheek om medicijnen te kopen.	Kami mencari apotik untuk membeli obat-obatan.
Ik zoek een juwelier.	Saya mencari toko perhiasan.
Ik zoek een fotowinkel.	Saya mencari toko peralatan foto.
Ik zoek een banketbakkerij.	Saya mencari sebuah toko kue.
Ik ben namelijk van plan een ring te kopen.	Saya berencana membeli sebuah cincin.
Ik ben namelijk van plan een filmpje te kopen.	Saya berencana membeli sebuah film.
Ik ben namelijk van plan een taart te kopen.	Saya berencana membeli kue tar.
Ik zoek een juwelier om een ring te kopen.	Saya mencari sebuah toko perhiasan untuk membeli sebuah cincin.
Ik zoek een fotowinkel om een filmpje te kopen.	Saya mencari sebuah toko peralatan foto untuk membeli sebuah film.
Ik zoek een banketbakkerij om een taart te kopen.	Saya mencari sebuah toko kue untuk membeli kue tar.

Herinnering heeft een taal nodig

De eerste schooldag herinneren de meeste mensen zich nog wel. Wat er daarvoor gebeurde, dat weten ze niet meer. Van onze eerste levensjaren kunnen we niet veel meer herinneren Wat is de reden hiervan? Waarom herinneren wij ons niet meer wat wij beleefd hebben toen we nog een baby waren? De oorzaak is te vinden in de ontwikkeling. De taal en het geheugen worden ongeveer tegen dezelfde tijd ontwikkeld. En om iets te kunnen herinneren moeten mensen de taal gebruiken. Dat betekent dat hij al woorden nodig heeft voor wat hij heeft meegemaakt. Wetenschappers hebben verscheidene proeven bij kinderen uitgevoerd. Daarbij hebben ze een interessante ontdekking opgedaan. Zodra kinderen leren praten, vergeten ze alles wat daarvoor gebeurde. Het begin van de taal is dus ook het begin van de herinneringen. In de eerste drie jaar van hun leven gaan de kinderen zeer veel leren. Ze beleven elke dag weer nieuwe dingen. Ook gaan ze op deze leeftijd veel belangrijke ervaringen opdoen. Desondanks gaat het allemaal weer verloren. Psychologen noemen dit fenomeen een infantiele amnesie. Alleen de dingen die ze kunnen aanwijzen blijven bij de kinderen. Persoonlijke ervaringen worden door het autobiografisch geheugen bewaard. Het functioneert als een dagboek. Alle belangrijke dingen in het leven worden daar opgeslagen. Zo gaat het autobiografische geheugen vorm aan onze identiteit geven. Zijn ontwikkeling hangt echter af door de moedertaal te leren. En alleen door onze taal kunnen we ons geheugen activeren. Alle dingen die we als baby geleerd hebben, zijn natuurlijk niet echt weg. Het wordt ergens in onze hersenen opgeslagen. Maar we kunnen het niet meer terughalen... - Is dat niet erg jammer?