Nederlands » Estisch | 53 [drieënvijftig] | Winkels

53 [viiskümmend kolm] Kauplused

Wij zoeken een sportwinkel.	Me otsime spordipoodi.
Wij zoeken een slagerij.	Me otsime lihunikuäri.
Wij zoeken een apotheek.	Me otsime apteeki.
Wij willen namelijk een voetbal kopen.	Me soovime nimelt jalgpalli osta.
Wij willen namelijk salami kopen.	Me soovime nimelt salaamit osta.
Wij willen namelijk medicijnen kopen.	Me soovime nimelt ravimeid osta.
Wij zoeken een sportwinkel om een voetbal te kopen.	Me otsime spordipoodi, et jalgpalli osta.
Wij zoeken een slagerij om salami te kopen.	Me otsime lihunikuäri, et salaamit osta.
Wij zoeken een apotheek om medicijnen te kopen.	Me otsime apteeki, et ravimeid osta.
Ik zoek een juwelier.	Ma otsin juveliiri.
Ik zoek een fotowinkel.	Ma otsin fotopoodi.
Ik zoek een banketbakkerij.	Ma otsin kondiitrit.
Ik ben namelijk van plan een ring te kopen.	Mul on nimelt plaanis sõrmus osta.
Ik ben namelijk van plan een filmpje te kopen.	Mul on nimelt plaanis film osta.
Ik ben namelijk van plan een taart te kopen.	Mul on nimelt paanis tort osta.
Ik zoek een juwelier om een ring te kopen.	Ma otsin juveliiri, et sõrmust osta.
Ik zoek een fotowinkel om een filmpje te kopen.	Ma otsin fotopoodi, et filmi osta.
Ik zoek een banketbakkerij om een taart te kopen.	Ma otsin kondiitrit, et torti osta.

Herinnering heeft een taal nodig

De eerste schooldag herinneren de meeste mensen zich nog wel. Wat er daarvoor gebeurde, dat weten ze niet meer. Van onze eerste levensjaren kunnen we niet veel meer herinneren Wat is de reden hiervan? Waarom herinneren wij ons niet meer wat wij beleefd hebben toen we nog een baby waren? De oorzaak is te vinden in de ontwikkeling. De taal en het geheugen worden ongeveer tegen dezelfde tijd ontwikkeld. En om iets te kunnen herinneren moeten mensen de taal gebruiken. Dat betekent dat hij al woorden nodig heeft voor wat hij heeft meegemaakt. Wetenschappers hebben verscheidene proeven bij kinderen uitgevoerd. Daarbij hebben ze een interessante ontdekking opgedaan. Zodra kinderen leren praten, vergeten ze alles wat daarvoor gebeurde. Het begin van de taal is dus ook het begin van de herinneringen. In de eerste drie jaar van hun leven gaan de kinderen zeer veel leren. Ze beleven elke dag weer nieuwe dingen. Ook gaan ze op deze leeftijd veel belangrijke ervaringen opdoen. Desondanks gaat het allemaal weer verloren. Psychologen noemen dit fenomeen een infantiele amnesie. Alleen de dingen die ze kunnen aanwijzen blijven bij de kinderen. Persoonlijke ervaringen worden door het autobiografisch geheugen bewaard. Het functioneert als een dagboek. Alle belangrijke dingen in het leven worden daar opgeslagen. Zo gaat het autobiografische geheugen vorm aan onze identiteit geven. Zijn ontwikkeling hangt echter af door de moedertaal te leren. En alleen door onze taal kunnen we ons geheugen activeren. Alle dingen die we als baby geleerd hebben, zijn natuurlijk niet echt weg. Het wordt ergens in onze hersenen opgeslagen. Maar we kunnen het niet meer terughalen... - Is dat niet erg jammer?