Nederlands » Esperanto | 58 [achtenvijftig] | Lichaamsdelen

58 [kvindek ok] Korpopartoj

Ik ben een man aan het tekenen.	Mi desegnas viron.
Eerst het hoofd.	Unue la kapon.
De man draagt een hoed.	La viro surhavas ĉapelon.
Je kan zijn haar niet zien.	La haroj ne videblas.
Je kan ook zijn oren niet zien.	Ankaŭ la oreloj ne videblas.
Je kan ook zijn rug niet zien.	Ankaŭ la dorso ne videblas.
Ik ben de ogen en de mond aan het tekenen.	Mi desegnas la okulojn kaj la buŝon.
De man danst en lacht.	La viro dancas kaj ridas.
De man heeft een lange neus.	La viro havas longan nazon.
Hij draagt een stok in zijn handen.	Li portas lambastonon en siaj manoj.
Hij draagt ook een sjaal om zijn nek.	Li surhavas ankaŭ koltukon ĉirkaŭ sia kolo.
Het is winter en het is koud.	Vintras kaj malvarmas.
De armen zijn gespierd.	La brakoj estas muskolaj.
De benen zijn ook gespierd.	La gamboj ankaŭ estas muskolaj.
De man is van sneeuw.	La viro estas el neĝo.
Hij draagt geen broek en geen jas.	Li surhavas nek pantalonon nek mantelon.
Maar de man bevriest niet.	Sed la viro ne frostiĝas.
Hij is een sneeuwman.	Li estas neĝhomo.

Is er een universele grammatica?

Als we een taal gaan leren, dan leren we ook de grammatica. Bij kinderen die hun moedertaal leren, gebeurt dit automatisch. Ze realiseren zich niet dat hun hersenen veel verschillende regels leren. Toch gaan ze vanaf het begin hun eigen taal leren. Omdat er vele talen bestaan, is er ook veel grammatica. Maar bestaat er ook een universele grammatica? Deze vraag houdt de wetenschap al een geruime tijd bezig. Nieuwe onderzoeken zouden hier een antwoord op kunnen geven. Maar hersenonderzoekers hebben een interessante ontdekking opgedaan. Ze hebben proefpersonen de grammaticaregels laten leren. Deze proefpersonen waren taalstudenten. Ze hebben Japans of Italiaans geleerd. De helft van de grammatica regels waren verzonnen. Maar de proefpersonen wisten dat niet. Nadat ze klaar waren met het leren werden de zinnen aan de leerlingen gepresenteerd. De proefpersonen moesten beoordelen of de zinnen correct waren. Terwijl ze hun opdracht gingen oplossen, werden hun hersenen geanalyseerd. Dat wil zeggen dat de onderzoekers de activiteit van de hersenen hebben gemeten. Zo konden ze controleren hoe de hersenen op de zinnen gingen reageren. En het lijkt alsof onze hersenen de grammatica herkent! Bij de verwerking van de taal zijn specifieke hersengebieden actief. Hiertoe behoort ook het gebied van Broca. Het bevindt zich in de linker cerebrale. Toen de studenten de echte regels gingen verwerken, was deze zeer actief. Bij de verzonnen regels nam de activiteit echter aanzienlijk af. Het zou ook kunnen zijn dat alle grammatica dezelfde achtergrond hebben. Ze zouden dan allemaal dezelfde principes volgen. En deze principes waren ons al aangeboren ...