Nederlands » Esperanto | 57 [zevenenvijftig] | Bij de dokter

57 [kvindek sep] Ĉe la kuracisto

Ik heb een afspraak bij de dokter.	Mi havas rendevuon ĉe la kuracisto.
Ik heb om tien uur (’s ochtends) een afspraak.	Mi havas rendevuon je la deka horo.
Wat is uw naam?	Kiel vi nomiĝas?
Wilt u in de wachtkamer plaats nemen?	Bonvolu sidiĝi en la atendejo.
De dokter komt er zo aan.	La kuracisto tuj venos.
Bij welke verzekeringsmaatschappij bent u verzekerd?	Kie vi estas asekurata?
Wat kan ik voor u doen?	Kion mi faru por vi?
Heeft u pijn?	Ĉu vi havas dolorojn?
Waar doet het zeer?	Kie doloras al vi?
Ik heb altijd rugpijn.	Mi ĉiam havas dorsdolorojn.
Ik heb vaak hoofdpijn.	Mi ofte havas kapdolorojn.
Ik heb af en toe buikpijn.	Mi foje havas ventrodolorojn.
Kunt u uw hemd uittrekken?	Bonvolu senvestigi vian supron!
Gaat u alstublieft op de onderzoekstafel liggen!	Bonvolu kuŝiĝi sur la tablon.
Uw bloeddruk is in orde.	Via sangopremo estas normala.
Ik geef u een injectie.	Mi injekcias vin.
Ik schrijf u pillen voor.	Mi preskribas al vi pilolojn.
Ik geef u een recept voor de apotheek.	Mi donas al vi preskribon por la apoteko.

Gevoelens spreken ook verschillende talen!

Wereldwijd worden er veel verschillende talen gesproken. Een universele menselijke taal bestaat niet. Maar hoe is dat met onze gelaatsuitdrukkingen? Is de taal van gevoelens algemeen hetzelfde? Nee, ook hier zijn er verschillen! Lang geloofde men dat alle mensen dat het uiten van gevoelens gelijk waren. De taal van de gelaatsuitdrukkingen werd als algemeen begrijpbaar gezien. Charles Darwin geloofde dat gevoelens van vitaal belang waren voor de mens. Daarom moeten ze in alle culturen gelijk worden opgevat. Recente onderzoeken komen echter tot een andere conclusie. Ze tonen aan dat zelfs in de taal de gevoelens ook verschillend zijn. Dit betekent dat onze gelaatsuitdrukkingen door onze cultuur wordt beïnvloed. Daarom worden menselijke gevoelens wereldwijd anders vertoond en geïnterpreteerd. Wetenschappers onderscheiden zes primaire emoties. Deze zijn vreugde, verdriet, woede, afschuw, angst en verbazing. Maar de Europeanen hebben een andere gelaatsuitdrukking dan Aziaten. Ook lezen ze andere dingen in dezelfde gezichten. Dat hebben verschillende experimenten bevestigd. Hier kregen de testpersonen op een computer gezichten getoond. De testpersonen moesten beschrijven wat ze in hun gezichten konden lezen. Dat de resultaten verschillend waren had meerdere redenen. Op deze manier werden gevoelens in sommige culturen sterker aangetoond dan in andere. De intensiteit van de gelaatsuitdrukkingen wordt daarom niet overal hetzelfde begrepen. Ook gingen de mensen uit verschillende culturen aan andere dingen aandacht besteden. Aziaten kijken naar de ogen bij het lezen van gezichten. Europeanen en Amerikanen kijken echter ook op de lippen. Een gezichtsuitdrukking wordt echter in alle culturen begrepen ... Dat is een mooie glimlach!