Nederlands » Tsjechisch | 58 [achtenvijftig] | Lichaamsdelen

58 [padesát osm] Části těla

Ik ben een man aan het tekenen.	Nakreslím muže.
Eerst het hoofd.	Nejdříve hlavu.
De man draagt een hoed.	Ten muž má na sobě klobouk.
Je kan zijn haar niet zien.	Jeho vlasy nejsou vidět.
Je kan ook zijn oren niet zien.	Ani jeho uši nejsou vidět.
Je kan ook zijn rug niet zien.	Ani jeho záda nejsou vidět.
Ik ben de ogen en de mond aan het tekenen.	Nakreslím mu oči a ústa.
De man danst en lacht.	Ten muž tančí a směje se.
De man heeft een lange neus.	Ten muž má dlouhý nos.
Hij draagt een stok in zijn handen.	V rukou drží hůl.
Hij draagt ook een sjaal om zijn nek.	Kolem krku má také šálu.
Het is winter en het is koud.	Je zima a je chladno.
De armen zijn gespierd.	Jeho paže jsou silné.
De benen zijn ook gespierd.	I jeho nohy jsou silné.
De man is van sneeuw.	Ten muž je ze sněhu.
Hij draagt geen broek en geen jas.	Nemá na sobě žádné kalhoty a žádný kabát.
Maar de man bevriest niet.	Ale nemrzne.
Hij is een sneeuwman.	Je to sněhulák.

Is er een universele grammatica?

Als we een taal gaan leren, dan leren we ook de grammatica. Bij kinderen die hun moedertaal leren, gebeurt dit automatisch. Ze realiseren zich niet dat hun hersenen veel verschillende regels leren. Toch gaan ze vanaf het begin hun eigen taal leren. Omdat er vele talen bestaan, is er ook veel grammatica. Maar bestaat er ook een universele grammatica? Deze vraag houdt de wetenschap al een geruime tijd bezig. Nieuwe onderzoeken zouden hier een antwoord op kunnen geven. Maar hersenonderzoekers hebben een interessante ontdekking opgedaan. Ze hebben proefpersonen de grammaticaregels laten leren. Deze proefpersonen waren taalstudenten. Ze hebben Japans of Italiaans geleerd. De helft van de grammatica regels waren verzonnen. Maar de proefpersonen wisten dat niet. Nadat ze klaar waren met het leren werden de zinnen aan de leerlingen gepresenteerd. De proefpersonen moesten beoordelen of de zinnen correct waren. Terwijl ze hun opdracht gingen oplossen, werden hun hersenen geanalyseerd. Dat wil zeggen dat de onderzoekers de activiteit van de hersenen hebben gemeten. Zo konden ze controleren hoe de hersenen op de zinnen gingen reageren. En het lijkt alsof onze hersenen de grammatica herkent! Bij de verwerking van de taal zijn specifieke hersengebieden actief. Hiertoe behoort ook het gebied van Broca. Het bevindt zich in de linker cerebrale. Toen de studenten de echte regels gingen verwerken, was deze zeer actief. Bij de verzonnen regels nam de activiteit echter aanzienlijk af. Het zou ook kunnen zijn dat alle grammatica dezelfde achtergrond hebben. Ze zouden dan allemaal dezelfde principes volgen. En deze principes waren ons al aangeboren ...