Nederlands » Catalaans | 58 [achtenvijftig] | Lichaamsdelen

58 [cinquanta-vuit] Les parts del cos

Ik ben een man aan het tekenen.	Dibuixo un home.
Eerst het hoofd.	Primer el cap.
De man draagt een hoed.	L’home porta un barret.
Je kan zijn haar niet zien.	Els cabells no es veuen.
Je kan ook zijn oren niet zien.	Les orelles tampoc es veuen.
Je kan ook zijn rug niet zien.	L’esquena tampoc es veu.
Ik ben de ogen en de mond aan het tekenen.	Dibuixo els ulls i la boca.
De man danst en lacht.	L’home balla i riu.
De man heeft een lange neus.	L’home té un nas llarg.
Hij draagt een stok in zijn handen.	(Ell) porta un bastó a les mans.
Hij draagt ook een sjaal om zijn nek.	També porta una bufanda al voltant del coll.
Het is winter en het is koud.	És l’hivern i fa fred.
De armen zijn gespierd.	Els braços són musculats.
De benen zijn ook gespierd.	Les cames són musculoses.
De man is van sneeuw.	L’home és de neu.
Hij draagt geen broek en geen jas.	(Ell) no porta ni pantalons ni abric.
Maar de man bevriest niet.	Però l’home no té fred.
Hij is een sneeuwman.	És un ninot de neu.

Is er een universele grammatica?

Als we een taal gaan leren, dan leren we ook de grammatica. Bij kinderen die hun moedertaal leren, gebeurt dit automatisch. Ze realiseren zich niet dat hun hersenen veel verschillende regels leren. Toch gaan ze vanaf het begin hun eigen taal leren. Omdat er vele talen bestaan, is er ook veel grammatica. Maar bestaat er ook een universele grammatica? Deze vraag houdt de wetenschap al een geruime tijd bezig. Nieuwe onderzoeken zouden hier een antwoord op kunnen geven. Maar hersenonderzoekers hebben een interessante ontdekking opgedaan. Ze hebben proefpersonen de grammaticaregels laten leren. Deze proefpersonen waren taalstudenten. Ze hebben Japans of Italiaans geleerd. De helft van de grammatica regels waren verzonnen. Maar de proefpersonen wisten dat niet. Nadat ze klaar waren met het leren werden de zinnen aan de leerlingen gepresenteerd. De proefpersonen moesten beoordelen of de zinnen correct waren. Terwijl ze hun opdracht gingen oplossen, werden hun hersenen geanalyseerd. Dat wil zeggen dat de onderzoekers de activiteit van de hersenen hebben gemeten. Zo konden ze controleren hoe de hersenen op de zinnen gingen reageren. En het lijkt alsof onze hersenen de grammatica herkent! Bij de verwerking van de taal zijn specifieke hersengebieden actief. Hiertoe behoort ook het gebied van Broca. Het bevindt zich in de linker cerebrale. Toen de studenten de echte regels gingen verwerken, was deze zeer actief. Bij de verzonnen regels nam de activiteit echter aanzienlijk af. Het zou ook kunnen zijn dat alle grammatica dezelfde achtergrond hebben. Ze zouden dan allemaal dezelfde principes volgen. En deze principes waren ons al aangeboren ...