Nederlands » Vietnamees | 57 [zevenenvijftig] | Bij de dokter

57 [Năm mươi bảy ] Ở phòng khám bệnh

Ik heb een afspraak bij de dokter.	Tôi có hẹn với bác sĩ.
Ik heb om tien uur (’s ochtends) een afspraak.	Tôi có hẹn lúc mười giờ.
Wat is uw naam?	Bạn tên gì?
Wilt u in de wachtkamer plaats nemen?	Mời bạn ngồi trong phòng đợi.
De dokter komt er zo aan.	Bác sĩ đến ngay lập tức.
Bij welke verzekeringsmaatschappij bent u verzekerd?	Bạn có bảo hiểm ở đâu?
Wat kan ik voor u doen?	Tôi có thể giúp gì cho bạn?
Heeft u pijn?	Bạn có đau không?
Waar doet het zeer?	Chỗ nào đau?
Ik heb altijd rugpijn.	Tôi lúc nào cũng bị đau lưng.
Ik heb vaak hoofdpijn.	Tôi thường xuyên bị nhức đầu.
Ik heb af en toe buikpijn.	Tôi đôi khi bị đau bụng.
Kunt u uw hemd uittrekken?	Bạn hãy cởi áo ra!
Gaat u alstublieft op de onderzoekstafel liggen!	Bạn hãy nằm lên giường!
Uw bloeddruk is in orde.	Huyết áp bình thường.
Ik geef u een injectie.	Tôi tiêm cho bạn một mũi.
Ik schrijf u pillen voor.	Tôi cho bạn thuốc viên.
Ik geef u een recept voor de apotheek.	Tôi viết đơn thuốc cho bạn mua ở hiệu / quầy thuốc.

Gevoelens spreken ook verschillende talen!

Wereldwijd worden er veel verschillende talen gesproken. Een universele menselijke taal bestaat niet. Maar hoe is dat met onze gelaatsuitdrukkingen? Is de taal van gevoelens algemeen hetzelfde? Nee, ook hier zijn er verschillen! Lang geloofde men dat alle mensen dat het uiten van gevoelens gelijk waren. De taal van de gelaatsuitdrukkingen werd als algemeen begrijpbaar gezien. Charles Darwin geloofde dat gevoelens van vitaal belang waren voor de mens. Daarom moeten ze in alle culturen gelijk worden opgevat. Recente onderzoeken komen echter tot een andere conclusie. Ze tonen aan dat zelfs in de taal de gevoelens ook verschillend zijn. Dit betekent dat onze gelaatsuitdrukkingen door onze cultuur wordt beïnvloed. Daarom worden menselijke gevoelens wereldwijd anders vertoond en geïnterpreteerd. Wetenschappers onderscheiden zes primaire emoties. Deze zijn vreugde, verdriet, woede, afschuw, angst en verbazing. Maar de Europeanen hebben een andere gelaatsuitdrukking dan Aziaten. Ook lezen ze andere dingen in dezelfde gezichten. Dat hebben verschillende experimenten bevestigd. Hier kregen de testpersonen op een computer gezichten getoond. De testpersonen moesten beschrijven wat ze in hun gezichten konden lezen. Dat de resultaten verschillend waren had meerdere redenen. Op deze manier werden gevoelens in sommige culturen sterker aangetoond dan in andere. De intensiteit van de gelaatsuitdrukkingen wordt daarom niet overal hetzelfde begrepen. Ook gingen de mensen uit verschillende culturen aan andere dingen aandacht besteden. Aziaten kijken naar de ogen bij het lezen van gezichten. Europeanen en Amerikanen kijken echter ook op de lippen. Een gezichtsuitdrukking wordt echter in alle culturen begrepen ... Dat is een mooie glimlach!