Nederlands » Litouws | 53 [drieënvijftig] | Winkels

53 [penkiasdešimt trys] Parduotuvės

Wij zoeken een sportwinkel.	(Mes) ieškome sporto prekių parduotuvės.
Wij zoeken een slagerij.	(Mes) ieškome mėsos parduotuvės.
Wij zoeken een apotheek.	(Mes) ieškome vaistinės.
Wij willen namelijk een voetbal kopen.	(Mes) norėtume pirkti futbolo kamuolį.
Wij willen namelijk salami kopen.	(Mes) norėtume pirkti rūkytos dešros.
Wij willen namelijk medicijnen kopen.	(Mes) norėtume pirkti vaistų.
Wij zoeken een sportwinkel om een voetbal te kopen.	(Mes) ieškome sporto prekių parduotuvės, nes norime pirkti futbolo kamuolį.
Wij zoeken een slagerij om salami te kopen.	(Mes) ieškome mėsos parduotuvės, nes norime pirkti rūkytos dešros.
Wij zoeken een apotheek om medicijnen te kopen.	(Mes) ieškome vaistinės, nes norime pirkti vaistų.
Ik zoek een juwelier.	(Aš) ieškau juvelyro.
Ik zoek een fotowinkel.	(Aš) ieškau fotoprekių parduotuvės.
Ik zoek een banketbakkerij.	(Aš) ieškau konditerijos parduotuvės.
Ik ben namelijk van plan een ring te kopen.	(Aš) žadu pirkti žiedą.
Ik ben namelijk van plan een filmpje te kopen.	(Aš) žadu pirkti filmavimo juostą.
Ik ben namelijk van plan een taart te kopen.	(Aš) žadu pirkti tortą.
Ik zoek een juwelier om een ring te kopen.	(Aš) ieškau juvelyro, nes noriu pirkti žiedą.
Ik zoek een fotowinkel om een filmpje te kopen.	(Aš) ieškau fotoprekių parduotuvės, nes noriu pirkti filmavimo juostą.
Ik zoek een banketbakkerij om een taart te kopen.	(Aš) ieškau konditerijos parduotuvės, nes noriu pirkti tortą.

Herinnering heeft een taal nodig

De eerste schooldag herinneren de meeste mensen zich nog wel. Wat er daarvoor gebeurde, dat weten ze niet meer. Van onze eerste levensjaren kunnen we niet veel meer herinneren Wat is de reden hiervan? Waarom herinneren wij ons niet meer wat wij beleefd hebben toen we nog een baby waren? De oorzaak is te vinden in de ontwikkeling. De taal en het geheugen worden ongeveer tegen dezelfde tijd ontwikkeld. En om iets te kunnen herinneren moeten mensen de taal gebruiken. Dat betekent dat hij al woorden nodig heeft voor wat hij heeft meegemaakt. Wetenschappers hebben verscheidene proeven bij kinderen uitgevoerd. Daarbij hebben ze een interessante ontdekking opgedaan. Zodra kinderen leren praten, vergeten ze alles wat daarvoor gebeurde. Het begin van de taal is dus ook het begin van de herinneringen. In de eerste drie jaar van hun leven gaan de kinderen zeer veel leren. Ze beleven elke dag weer nieuwe dingen. Ook gaan ze op deze leeftijd veel belangrijke ervaringen opdoen. Desondanks gaat het allemaal weer verloren. Psychologen noemen dit fenomeen een infantiele amnesie. Alleen de dingen die ze kunnen aanwijzen blijven bij de kinderen. Persoonlijke ervaringen worden door het autobiografisch geheugen bewaard. Het functioneert als een dagboek. Alle belangrijke dingen in het leven worden daar opgeslagen. Zo gaat het autobiografische geheugen vorm aan onze identiteit geven. Zijn ontwikkeling hangt echter af door de moedertaal te leren. En alleen door onze taal kunnen we ons geheugen activeren. Alle dingen die we als baby geleerd hebben, zijn natuurlijk niet echt weg. Het wordt ergens in onze hersenen opgeslagen. Maar we kunnen het niet meer terughalen... - Is dat niet erg jammer?