Afrikaans » Tsjeggies | 71 [een en sewentig] | iets wil

71 [sedmdesát jedna] chtít něco

Wat wil julle doen?	Co chcete?
Wil julle sokker speel?	Chcete si zahrát fotbal?
Wil julle vriende besoek?	Chcete navštívit přátele?
wil	chtít
Ek wil nie laat kom nie.	Nechci přijít pozdě.
Ek wil nie daarheen gaan nie.	Nechci tam jít.
Ek wil huis toe gaan.	Chci jít domů.
Ek wil by die huis / tuis bly.	Chci zůstat doma.
Ek wil alleen wees.	Chci být sám / sama.
Wil jy hier bly?	Chceš tady zůstat?
Wil jy hier eet?	Chceš se tady najíst?
Wil jy hier slaap?	Chceš tady spát / přespat?
Wil u môre vertrek?	Chcete zítra odcestovat?
Wil u tot môre bly?	Chcete zůstat do zítřka?
Wil u die rekening eers môre betaal?	Chcete zaplatit ten účet až zítra?
Wil julle na die disko toe gaan?	Chcete jít na diskotéku?
Wil julle na die bioskoop toe gaan?	Chcete jít do kina?
Wil julle na die koffiewinkel toe gaan?	Chcete jít do kavárny?

Hoe die brein nuwe woorde leer

Wanneer ons nuwe woordeskat leer, stoor ons brein nuwe inhoud. Leer werk egter net deur voortdurende herhaling. Hoe goed ons brein woorde stoor, hang van verskeie faktore af. Die belangrikste is egter dat ons die woordeskat gereeld herhaal. Slegs woorde wat ons dikwels lees of skryf, word gestoor. ’n Mens kan sê die woorde word soos ’n foto bewaar. Dié beginsel van leer geld ook vir ape. Ape kon woorde leer “lees” as hulle dit gereeld genoeg sien. Hoewel hulle nie die woorde verstaan nie, herken hulle dit aan die vorm. Om ’n taal vlot te praat, het ons baie woorde nodig. Daarvoor moet die woorde goed georganiseer word. Want ons geheue werk soos ’n argief. Om ’n woord vinnig te kry, moet dit weet waar om te soek. Daarom is dit beter om woorde in ’n bepaalde verband te leer. Dan kan ons brein altyd die regte “lêer” oopmaak. Maar selfs wat ons goed geleer het, kan vergeet word. Dan skuif die kennis van die aktiewe na die passiewe geheue oor. Wanneer ons vergeet, bevry ons onsself van kennis wat ons nie nodig het nie. So maak ons brein plek vir nuwe en belangriker dinge. Daarom is dit belangrik om ons kennis gereeld te aktiveer. Maar wat in die passiewe geheue is, is nie vir altyd verlore nie. Wanneer ons ’n vergete woord sien, onthou ons dit weer. Wat ons voorheen geleer het, leer ons die tweede keer vinniger. Wie sy woordeskat wil uitbrei, moet ook sy stokperdjies uitbrei. Want ons het almal bepaalde belangstellings. Daarom bly ons gewoonlik met dieselfde dinge besig. Maar ’n taal bestaan uit verskillende semantiese velde. Iemand wat in politiek belangstel, moet ook soms die sportblaaie lees!