polski » turecki | 18 [osiemnaście] | Sprzątanie domu

18 [on sekiz] Ev temizliği

Dzisiaj jest sobota.	Bugün Cumartesi.
Dzisiaj mamy czas.	Bugün vaktimiz var.
Dzisiaj sprzątamy mieszkanie.	Bugün evi temizleyeceğiz.
(Ja) Sprzątam łazienkę.	Ben banyoyu temizliyorum.
Mój mąż myje samochód.	Kocam arabayı yıkıyor.
Dzieci czyszczą rowery.	Çocuklar bisikletleri temizliyor.
Babcia podlewa kwiaty.	Büyükanne çiçekleri suluyor.
Dzieci sprzątają pokój dziecięcy.	Çocuklar çocuk odasını topluyor.
Mój mąż robi porządek na swoim biurku.	Kocam çalışma masasını topluyor.
(Ja) Wkładam pranie do pralki.	Ben çamaşırları çamaşır makinesine dolduruyorum.
(Ja) Wieszam pranie.	Çamaşırları asıyorum.
(Ja) Prasuję pranie.	Çamaşırları ütülüyorum.
Okna są brudne.	Camlar kirli.
Podłoga jest brudna.	Yerler kirli.
Naczynia są brudne.	Mutfak takımı kirli.
Kto umyje okna?	Camları kim temizliyor?
Kto odkurzy?	Kim süpürüyor?
Kto pozmywa naczynia?	Tabakları kim yıkıyor?

Język matczyny? Język ojczysty!

Od kogo uczyłeś się jako dziecko swojego języka? Na pewno odpowiesz: od mamy! Tak myśli większość ludzi na świecie. Pojęcie języka matczynego istnieje prawie we wszystkich krajach. Znają je zarówno Anglicy, jak i Chińczycy. Może dlatego, że matki spędzają więcej czasu z dziećmi. Nowe badania dochodzą jednak do innych wniosków. Pokazują, że nasz język to język naszych ojców. Naukowcy badali genom i języki narodów mieszanych. W tych krajach rodzice pochodzili z różnych kultur. Narody te powstały przed tysiącami lat. Przyczyną tego były duże ruchy migracyjne. Zespół cech dziedzicznych tych narodów został poddany analizie genetycznej. Następnie został porównany z językiem narodu. Większość narodów mówi językiem swoich męskich przodków. Oznacza to, że językiem kraju jest ten, który należy do chromosomu Y. Mężczyźni zabrali zatem swój język do obcych krajów. A tam kobiety przejęły nowy język mężczyzn. Ale również dzisiaj ojcowie mają jeszcze duży wpływ na nasz język. Małe dzieci przy uczeniu zorientowane są bowiem na język swoich ojców. Ojcowie rozmawiają o wiele mniej ze swoimi dziećmi. Męska składnia jest też prostsza od żeńskiej. Przez to język ojców jest bardziej odpowiedni dla dziecka. Nie przeciąża ich i jest łatwiejszy do nauki. Dlatego w mówieniu dzieci chętniej naśladują ojców niż mamy. Później jednak język dziecka kształtuje słownictwo matki. W ten sposób na nasz język ma wpływ zarówno mama, jak i tata. Musiałby się więc nazywać językiem rodzicielskim!