polski » indonezyjski | 71 [siedemdziesiąt jeden] | chcieć coś

71 [tujuh puluh satu] mau sesuatu

Co chcecie?	Apa yang kalian mau?
(Czy) Chcecie grać w piłkę nożną?	Kalian mau bermain sepak bola?
(Czy) Chcecie odwiedzić przyjaciół?	Kalian mau menjenguk teman-teman?
chcieć	mau
Nie chcę się spóźnić.	Saya tidak mau datang terlambat.
Nie chcę tam iść.	Saya tidak mau ke sana.
Chcę iść do domu.	Saya mau pulang ke rumah.
Chcę zostać w domu.	Saya mau tinggal di rumah.
Chcę być sam / sama.	Saya mau sendirian.
(Czy) Chcesz tutaj zostać?	Maukah kamu tinggal di sini?
(Czy) Chcesz tutaj jeść?	Maukah kamu makan di sini?
(Czy) Chcesz tutaj spać?	Maukah kamu tidur di sini?
(Czy) Chce pan / pani jutro wyjechać?	Maukah Anda berangkat besok?
(Czy) Chce pan / pani zostać do jutra?	Maukah Anda tinggal sampai besok?
(Czy) Chce pan / pani zapłacić ten rachunek dopiero jutro?	Apakah Anda ingin membayar tagihan besok?
(Czy) Chcecie iść na dyskotekę?	Maukah kalian ke disko?
(Czy) Chcecie iść do kina?	Maukah kalian ke bioskop?
(Czy) Chcecie iść do kawiarni?	Maukah kalian ke kafetaria?

Jak mózg uczy się nowych słów

Kiedy uczymy się słownictwa, nasz mózg zapisuje nowe treści. Ale uczenie funkcjonuje tylko przez ciągłe powtarzanie. Jak dobrze nasz mózg zapamięta słowa, zależy od wielu czynników. Najważniejsze jest jednak regularne powtarzanie słownictwa. Tylko słowa, które często czytamy lub piszemy, są zapamiętywane. Można by powiedzieć, że te słowa są archiwizowane jak obraz. Ta zasada procesu uczenia dotyczy też małp. Małpy mogą się nauczyć "czytać" słowa, kiedy będą je wystarczająco często widzieć. Chociaż nie rozumieją słów, rozpoznają je po formie. Aby mówić płynnie językiem, potrzebujemy wiele słów. W tym celu słownictwo musi być dobrze zorganizowane. Nasza pamięć funkcjonuje bowiem jak archiwum. Aby szybko znaleźć słowo, musi wiedzieć, gdzie ma go szukać. Dlatego lepiej jest uczyć się słów w określonym kontekście. W ten sposób nasza pamięć będzie mogła zawsze otworzyć odpowiedni katalog. Ale też to, czego dobrze się nauczyliśmy, możemy znów zapomnieć. Wiedza przechodzi wtedy z pamięci aktywnej do pasywnej. Przez zapominanie uwalniamy się od wiedzy, której już nie potrzebujemy. W ten sposób nasz mózg robi miejsce na nowe i ważniejsze rzeczy. Dlatego ważne jest, by regularnie aktywować naszą wiedzę. To, co jest w pamięci pasywnej, nie ginie jednak na zawsze. Kiedy widzimy zapomniane słówko, znów sobie je przypominamy. Co się raz wyuczyło, za drugim razem uczy się szybciej. Kto chciałby poszerzyć zasób słownictwa, musi poszerzyć też swoje hobby. Każdy z nas ma bowiem jakieś określone zainteresowania. Dlatego zajmujemy się zwykle zawsze tymi samymi rzeczami. Język składa się natomiast z wielu różnych zakresów słownictwa. Kto interesuje się polityką, powinien też czytać artykuły sportowe!